Ο ΟΛΕΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΓΩΠΑΘΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

(Θεολογικό σχόλιο στην Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου)

       Με τη χάρη και την ευσπλαχνία του Αγίου Θεού φθάσαμε για μια ακόμα φορά στο άγιο Τριώδιο, στην ιερότερη και κατανυκτικότερη εορτολογική περίοδο του εκκλησιαστικού έτους. Η μακρά αυτή περίοδος, η οποία αρχίζει την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο, είναι η πιο σημαντική χρονική περίοδος της Εκκλησίας μας, διότι δίνει την ευκαιρία σε μας τους πιστούς να συναισθανθούμε τη λαθεμένη πορεία της ζωής μας, να τη διορθώσουμε και να επανακαθορίσουμε τη στάση μας απέναντι στο Θεό και τους συνανθρώπους μας.

Ο ΟΛΕΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΓΩΠΑΘΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

(Θεολογικό σχόλιο στην Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου)

       Με τη χάρη και την ευσπλαχνία του Αγίου Θεού φθάσαμε για μια ακόμα φορά στο άγιο Τριώδιο, στην ιερότερη και κατανυκτικότερη εορτολογική περίοδο του εκκλησιαστικού έτους. Η μακρά αυτή περίοδος, η οποία αρχίζει την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο, είναι η πιο σημαντική χρονική περίοδος της Εκκλησίας μας, διότι δίνει την ευκαιρία σε μας τους πιστούς να συναισθανθούμε τη λαθεμένη πορεία της ζωής μας, να τη διορθώσουμε και να επανακαθορίσουμε τη στάση μας απέναντι στο Θεό και τους συνανθρώπους μας.

ΤΟ ΣΤΑΔΙΟΝ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΗΝΕΩΚΤΑΙ (Πνευματικά μηνύματα του Τριωδίου)

ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου Καθηγητού

           Αποστολή της αγίας μας Εκκλησίας είναι να προσκαλεί κάθε άνθρωπο στη σωτηρία, παρέχοντας όλα εκείνα τα εφόδια, τα στοιχεία και τους τρόπους, που είναι απαραίτητα για την πραγματοποίησή της. Αυτή ως στοργική μητέρα προσφέρει άπειρες ευκαιρίες στα παιδιά της, προκειμένου να τα φέρει κοντά της και να τα σώσει. Ποια άλλωστε φυσική μητέρα δε θα έκανε τα πάντα προκειμένου να γλυτώσει τα παιδιά της από βέβαιο κίνδυνο και αφανισμό; Ο ενιαύσιος εορτολογικός  κύκλος της Εκκλησίας μας είναι ένας πολύ καλός τρόπος να εισάγει τους πιστούς στο κλίμα της λυτρωτικής της διαδικασίας ώστε να κατανοήσουν την αναγκαιότητα της εν Χριστώ απολυτρώσεως.

ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ Ο ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ: Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγος – Καθηγητής

η μνήμη του εορτάζεται στις 4 Φεβρουαρίου

       Η Αίγυπτος υπήρξε η κοιτίδα του μοναχισμού στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους. Μεγάλες ασκητικές μορφές λάμπρυναν τον αιγυπτιακό μοναχισμό. Ένας από αυτούς υπήρξε ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης. Μια όντως μεγάλη προσωπικότητα του ορθοδόξου μοναχισμού, ο οποίος συνδύασε άριστα στο πρόσωπό του την ασκητικότητα και την Θεολογία.

Η «ΑΥΤΟΣΩΤΗΡΙΑ» ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ (+)

 ΔΡ. ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, ΔΡ. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

   Η Ορθοδοξία δεν κηρύττει την αυτοπραγμάτωση ή την αυτοσωτηρία. Αντίθετα, οι λεγόμενες ψυχολατρείες υπόσχονται διεύρυνση της συνειδήσεως του ανθρώπου και ενεργοποίηση ενός δήθεν απέραντου δυναμικού μέσα στον άνθρωπο. Με την αλλαγή της νοητικής στάσης διακηρύσσουν πως ο άνθρωπος μπορεί να επιτύχει τα πάντα, γιατί η σκέψη ταυτίζεται με την πράξη.

Τί κάνει τὶς αἱρέσεις γοητευτικές;

π. Βαρνάβας Λαμπρόπουλος

ΚA΄Πανορθόδοξος Συνδιάσκεψις Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών

και Ιερών Μητροπόλεων δια θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας (4/11/2009).

   Πρὶν ἀπὸ δύο μῆνες μία εἴδηση στήν ἐφημερίδα Times (1) τῆς Ν. Ὑόρκης εἶχε τόν τίτλο: «Οἱ νέοι ἐπικοινωνοῦν μέ τόν Θεό μέσῳ ρόκ καί πάλης». Καί ὁ ὑπότιτλος ἦταν: «Ὁ Καθολικισμός δέν γοητεύει πιά τούς νέους στή Βραζιλία». Σίγουρα πρόκειται γιά εἴδηση πού δὲν συναντᾶμε συνήθως σέ κοσμικές ἐφημερίδες.

ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ»

π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΔΡ. ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, ΔΡ. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

    Η εταιρεία «Σκοπιά» των «μαρτύρων του Ιεχωβά» χαρα­κτηρίζει τον κάθε οπαδό της «ευαγγελιζόμενο» ή ακόμη και «ποιμένα». Το «ποίμνιό» του είναι οι άνθρωποι που διαμέ­νουν στην εδαφική περιοχή που του έχει αναθέσει η οργά­νωση να «επεξεργαστεί». Οφείλει να αναζητήσει τρόπους στο διάστημα λίγων μηνών με σκοπό να μιλήσει με όλους τους ανθρώπους της περιοχής αυτής.

ΚΑΤΑ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΥ: Δεν είνε η πίστις μας ωσάν την ειδωλολατρίαν

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

   Δι’ εμέ κάθε τελετή και μυστήριον (των ειδωλολατρών) είνε ανόητος φλυαρία, σκοτεινή εφεύρεσις των δαιμόνων και φανταστικόν κατασκεύασμα κακού νοός, που βοηθείται από τον χρόνον και καλύπτεται από τον μύθον. Διότι αυτά, που τα προσκυνούν ως αληθή, τα συγκαλύπτουν ως μυθικά· ενώ πρέπει, εάν μεν είνε αληθή, να μη ονομάζωνται μύθοι, αλλά να επιδεικνύωνται ως μη αισχρά· εάν δε είνε ψευδή, να μη θαυμάζωνται, μήτε με τόσην ιταμότητα να έχουν δια το αυτό πράγμα τελείως αντιθέτους απόψεις· αυτό ομοιάζει με παιγνίδι ομίλου παιδιών ή κακών πράγματι ανδρών, δεν αρμόζει όμως εις άνδρας που απευθύνονται προς λογικούς ανθρώπους και εις προσκυνητάς του Λόγου (= χριστια­νούς), έστω και αν αποκρούουν αυτήν την πανούργον και ακάθαρτον δοξασίαν.

Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Tρύφωνος

Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου

Συ δε Tρύφων τι; το ξίφος θνήσκω φθάσας.
Kαιρός δε τίς σου του τέλους; νουμηνία.
Eν Φευρουαρίοιο Tρύφων προ τομής θάνε πρώτη.

(1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ)

    Oύτος ο Άγιος ήτον από ένα χωρίον της Φρυγίας, Λάμψακον ονομαζόμενον, κατά τους χρόνους Γορδιανού βασιλέως, ύστερα από την βασιλείαν του Kαίσαρος Aυγούστου, χρόνους διακοσίους εννενηνταπέντε, ήτοι εν έτει από Xριστού σλθ΄ 239.

ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΘΙΕΡΩΘΗΚΕ Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ. ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΛΟΓΟΣ;

Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου

Τω αυτώ μηνί Λ΄, μνήμη των εν Aγίοις Πατέρων ημών και οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου, και Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

H αιτία διά την οποίαν έγινεν η εορτή αύτη των Τριών Ιεραρχών, εστάθη έτζι. Eις τον καιρόν της βασιλείας Aλεξίου του Κομνηνού, όστις έγινε βασιλεύς μετά τον Βοτανειάτην περί τους ‚αρ΄ χρόνους από Χριστού, εις τον καιρόν, λέγω, τούτου, έγινεν εν Κωνσταντινουπόλει διαφορά και φιλονεικία αναμεταξύ εις τους ελλογίμους και εναρέτους άνδρας.

Ἅγιος Θεόφιλος ὁ Νέος