Ερμηνεία της λέξεως «πρωτότοκος»
Δημητρίου Παναγοπούλου
Οι «Ευαγγελικοί, Διαμαρτυρόμενοι και οι λοιποί αιρετικοί, παρουσιάζουν άλλο επιχείρημα όταν απολέσουν το πρώτον. Εν προκειμένω μας παρουσιάζουν την λέξιν «πρωτότοκος», «έτεκε τον Υιόν Αυτής τον πρωτότοκον» λέγουν, κατά συνέπειαν έτεκε και υστεροτόκους υιούς.
Η «ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ» ΣΑΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΣΗΣ ΟΜΩΝΥΜΗΣ ΕΟΡΤΗΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ-ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
Σε παλαιότερο άρθρο1 μας για την «Κοίμησιν της Θεοτόκου», είχαμε γράψει ότι οι παπικοί την 1η Νοεμβρίου τού 1950 ανεκήρυξαν σε δόγμα την Ανάληψη της Παναγίας μας, δηλαδή τη διδασκαλίαν ότι η Θεοτόκος, επειδή - όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι - συνελήφθη υπό της μητρός της ασπίλως και επειδή, χωρίς να δεχθούμεν ότι οπωσδήποτε απέθανεν, ηρπάγη κατά κάποιον θαύμα- στον τρόπον εκ της γης, ευρίσκεται εις τον ουρανόν με ενδοξασμένην την ψυχήν και το σώμα της.
Η ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΛΑΣΗ
π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
Η αγία Γραφή ονομάζει κόλαση την κατάσταση του πνευματικού θανάτου. Με την ίδια σημασία χρησιμοποιεί και τον όρο «γέεννα» (Ματθ. ι' 28).
Μιλάει επίσης για «εξώτερον σκότος» (Ματθ. η' 12. κβ' 13. κε' 30), «κάμινον τού πυρός» (Ματθ. ιγ' 42), «πυρ αιώνιον» (Ματθ. κε' 41), «λίμνη πυρός» (Αποκ. ιθ' 20. κ' 10.15), «δεύτερο θάνατο» (Αποκ. β' 11. κ' 6. κα' 8).