ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ: Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου –Καθηγητού

      Οι άγιοι Απόστολοι κατέχουν την πρωτοκαθεδρία στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας, διότι αυτοί υπήρξαν οι άμεσοι διάδοχοι του Κυρίου και οι συνεχιστές του επί γης σωτηριώδους έργου Του. Αυτοί συνέπηξαν την Εκκλησία και την επεξέτειναν ως τα πέρατα του κόσμου και γι’ αυτό ομολογούμε στο «Σύμβολο της Πίστεως» πίστη σε «Αποστολική Εκκλησία». Ένας από αυτούς υπήρξε ο άγιος απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος.

Τα μεγάλα, αλλά χωρίς ταπείνωση, ασκητικά κατορθώματα συντρίβουν τον αγωνιστή και τον κάνουν καταγέλαστο στους δαίμονες.

Όσιος Ισαάκ ο Σύρος

   Το όνομά του ήταν Μαλπάς. Καταγόταν από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας και φαινόταν ότι ζούσε σε μεγάλα πνευματικά μέτρα, υπομένοντας σκληραγωγίες και θλίψεις. Αυτός λοιπόν εφεύρε την αίρεση των Ευχιτών. (σημ. μας: Το αιρετικό κίνημα των Μεσσαλιανών προήλθε από την περιοχή της Συρίας, όπως δηλώνει και το όνομα τους. Στα συριακά μεσσάλ σημαίνει ευχή, γι’ αυτό και καλούνται επίσης Ευχίτες).

Περί προσευχής

 π. Ανανίας Κουστένης (+)

   Ήταν, μια φορά, ένας τσοπάνης και κουβέντιαζε με το δάσος. Το πανέμορφο δάσος. Τόση δροσιά μας χαρίζει το καλοκαίρι και τόσα άλλα καλά μας προσφέρει. Ας το προσέχομε. Κι ήρχοντο εκεί, κάθε μέρα, δυο ξυλοκόποι. Έκοβαν ξύλα. Ο ένας έκοβε ένα κομμάτι, το έβαζε στον ώμο κι έφευγε. Ο άλλος έκοβε δέκα κομμάτια, τα έβαζε στον ώμο κι έφευγε. Και ρωτάει, τώρα, ο τσοπάνης το δάσος: «Ποιόν φοβάσαι πιο πολύ από τούς δυό;» «Φοβάμαι», λέει, «αυτόν πού παίρνει το ένα και φεύγει. Γιατί ο άλλος με τα δέκα θα κουραστεί, θα κλατάρει, θα πέσει κάτω και θα γλιτώσω. Ο ένας, με το ένα, αυτός πού παίρνει το ένα, θα έρχεται μιά ζωή και κινδυνεύω νά με αποψιλώσει.» Έτσι είναι. Λίγο και σταθερό. Κι αν αυξηθεί; Πάλι λίγο και σταθερό. Λίγο και σταθερό. Λένε για μάς τούς μεσαίους, τώρα, για τον εαυτό μου τα λέω αυτά. Δεν μπορώ νά περπατήσω. Λίγο και σταθερό. Σταθερό, όμως.

Tω αυτώ μηνί H΄, η Σύναξις των Aρχιστρατήγων Mιχαήλ και Γαβριήλ, και των λοιπών ασωμάτων, και ουρανίων ταγμάτων.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Eις τον Aρχάγγελον Mιχαήλ1

Eβουλόμην σοι Mιχαήλ άσμα πρέπον, Άσαι πρεπόντως, αλλ’ άυλον ουκ έχω.

Εμπειρίες ψηλαφητής θείας Χάριτος στο κελλί του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή!

Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης

 Την εποχή εκείνη εις την Μικράν Αγίαν Άννα, όταν λειτουργούσα, εις το κελλί του Γέροντα Ιωσήφ (του Ησυχαστή (1898-1959)), ζούσα μεγάλες καταστάσεις Χάριτος.

Έβλεπα να πλημυρίζει Χάριν όλη η Εκκλησία γέμιζε από Χάριν! Βλέπει κανείς μυστήρια τότε.

Αλησμόνητες θα μείνουν εκείνες οι καταστάσεις Χάριτος!

Ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης στην πανήγυρη του Ρωσικού μοναστηριού στα τέλη του 19ου αιώνα

(εκπληκτική αφήγηση)

Ο Σκιαθίτης λογοτέχνης, και δημοσιογράφος Α. Μωραϊτίδης (ο γνωστός εξάδελφος και συμψάλτης του Α. Παπαδιαμάντη) επισκέφτηκε για πρώτη φορά το Άγιον Όρος το 1888. Αργότερα θα επιστρέψει και πάλι για προσκύνημα τα καλοκαίρια του 1893, του 1898, και του 1900. Τις εντυπώσεις του από αυτές τις προσκυνηματικές επισκέψεις, καθώς και από άλλα ταξίδια που έκανε, θα τις καταγράψει στο βιβλίο του «Με του Βορηά τα κύμματα» που εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Ν. Ι. Σιδέρη, το 1924. Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το παραπάνω βιβλίο, και περιγράφει την πανήγυρη του Ρωσικού Μοναστηριού, ή Μονής Αγίου Παντελεήμονος, στο Άγιον Όρος.

 Γιὰ τὰ ἐλαφρὰ ἁμαρτήματα

 Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης

Ο ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ πνευματικότατο βιβλίο του Πνευματικὰ Γυμνάσματα (Μελέτη ΙΔ΄) ἀναπτύσσει μὲ πολλὰ ἐπιχειρήματα πόσο μεγάλη ζημιὰ προξενοῦν τὰ λεγόμενα ἐλαφρὰ ἢ μικρὰ ἢ συγγνωστὰ ἁμαρτήματα. Δυστυχῶς πολλοὶ ἄνθρωποι, ἐπισημαίνει ὁ Ἅγιος, μὲ ἐλαφρὰ συνείδηση δικαιολογοῦν πολλὲς παρεκκλίσεις τους ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, λέγοντας, δὲν εἶναι τίποτε ποὺ εἶπα ἕνα μικρὸ ψεματάκι, δὲν εἶναι τίποτε..., ποὺ ἀστειεύθηκα, ποὺ κάπνισα, ποὺ θύμωσα, ποὺ εἶπα πειρακτικοὺς λόγους εἰς βάρος τοῦ ἀδελφοῦ μου, ποὺ ἔφαγα περισσότερο ἀπ’ ὅσο χρειαζόταν καὶ παραγέμισα τὸ στομάχι μου.

Να θυμάσαι και να φοβάσαι δύο λογισμούς

Ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης

Νὰ θυμᾶσαι καὶ νὰ φοβᾶσαι δύο λογισμούς. Ὁ ἕνας λέει: «Εἶσαι ἅγιος»·καὶ ὁ ἄλλος: «Δὲν θὰ σωθεῖς». Κι οἱ δύο αὐτοὶ λογισμοὶ προέρχονται ἀπὸ τὸν ἐχθρό, καὶ δὲν ἔχουν ἀλήθεια μέσα τους. Ἐσύ, ὅμως, νὰ σκέφτεσαι: «Ἐγὼ εἶμαι μεγάλος ἁμαρτωλός, ἀλλὰ ὁ Ἐλεήμων Κύριος ἀγαπᾶ πολύ τούς ἀνθρώπους καὶ θὰ συγχωρέσει καὶ σ΄ ἐμένα τὶς ἁμαρτίες μου».

Τι είναι η μνήμη του θανάτου και ποιο είναι το νόημά της;

Γέροντας Γεώργιος Καψάνης

Προηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου († 2014)

 Η μνήμη του θανάτου μάς βοηθεί να ξεπεράσουμε τον παλαιό άνθρωπο γιατί φέρει ταπείνωση στην ψυχή μας. Όταν λησμονούμε τον θάνατο, έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε αιώνιοι επάνω στην γη και αυτό αυξάνει την αλαζονεία μας, την απληστία μας, την σαρκολατρεία μας, την διάθεση να εκμεταλλευόμαστε τους άλλους ανθρώπους. Η μνήμη του θανάτου μάς δίδει την αίσθηση των ορίων μας στην γη και της σημασίας που έχουν οι πράξεις μας, οι λόγοι μας, οι σκέψεις μας για την αιωνιότητα και την μετά θάνατον ζωή.

Γιατί αλλάζει το όνομά του κάποιος όταν γίνεται μοναχός;

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

 Στους οσιότατους μοναχούς που υπόσχονται να ζουν ενάρετη ζωή επικράτησε η αλλαγή του ονόματoς τους. Αυτό γίνεται για δύο σπουδαιότατους λόγους.

Πρώτος λόγος είναι η απάρνηση ολοκληρωτικά της προηγούμενης ζωής και η συνεχής ενθύμηση της μεταβολής της, και δεύτερον, για να έχουμε παράδειγμα τον άγιο στην πορεία της ζωής μας, του οποίου φέρουμε το όνομα.

Ὅτι ὁ Διάβολος πρέπει νὰ φοβῆται τοὺς Χριστιανούς καὶ ὄχι οἱ Χριστιανοὶ τὸν διάβολον.

 Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης

- Ὅτι ἂν θέλουν οἱ Χριστιανοί, ὁ διάβολος γίνεται μέγας ἢ μικρός.

    Πλὴν καὶ αὐτὴν τὴν ληστρικὴν καὶ μερικὴν ἀρχήν, ὁποῦ τώρα ἔχει ὁ διάβολος, καὶ τὴν ἀπάτην ὁποῦ μεταχειρίζεται, κατὰ ἄλλον τρόπον δὲν εἰμπορεῖ νὰ τὴν ἐνεργήσῃ, πάρεξ μὲ τὴν θέλησιν τὴν ἰδικήν μας καὶ συγκατάθεσιν, καὶ μὲ τὴν συγχώρησιν καὶ ἄδειαν τὴν ἐκ Θεοῦ, διότι ὁ μὲν διάβολος προσβάλλει καὶ πολεμεῖ τὸν ἄνθρωπον μὲ τοὺς κακοὺς λογισμούς, ὅμως εἰς τὴν θέλησιν τοῦ ἀνθρώπου στέκεται, ἢ νὰ δεχθῇ τὴν προσβολὴν τῶν λογισμῶν, ἢ νὰ μὴ τὴν δεχθῇ, χωρὶς κᾀμμίαν βίαν· ὅθεν λέγει ὁ Δαμασκηνὸς Ἰωάννης·