Πιτάνοφ Β.Γ.
«Ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, θα σας διδάξει τα πάντα και θα σας θυμίσει όλα όσα σας είπα» (Ιω. 14:26).
Μελετώντας το Κοράνι στην μετάφραση της Βαλερίας Πορόχοβα «Κοράνι. Μετάφραση των νοημάτων», ο συγγραφέας παρατήρησε την προσπάθεια της μεταφράστριας να δημιουργήσει παράλληλο μεταξύ Κορανίου και Ευαγγελίου του Ιωάννη, ειδικότερα μεταξύ της σούρας 61:6 και Ιω. 14:16, 15:26. Η Βαλερία Πορόχοβα, όπως και άλλοι υποστηρικτές του Ισλάμ, ερμηνεύει τα εδάφια Ιω. 14:16 και 15:26 ως προφητεία για την έλευση του ιδρυτή του Ισλάμ, του Μωάμεθ. Ουσιαστικά, ο Παράκλητος που προφητεύει ο Χριστός ταυτίζεται από τους ισλαμικούς απολογητές με τον Μωάμεθ.
Στο παρόν άρθρο θα εξετάσουμε την ορθότητα αυτής της ταύτισης. Υπάρχουν προφητείες στην Καινή Διαθήκη που μπορούν να αποδοθούν στον Μωάμεθ; Αρχικά, όμως, ας δούμε πώς το Κοράνι αναφέρεται στη Βίβλο.
Μελετώντας το Κοράνι, συναντά κανείς στίχους που, με μια πρώτη ματιά, δείχνουν θετική στάση απέναντι στη Βίβλο:
«Πείτε: Πιστεύουμε στον Κύριο και στην Αποκάλυψή Του, που μας αποκαλύφθηκε και στον Ιμπραήμ, και στον Ισμαήλ, και στον Ισαάκ, και στον Ιακώβ, και σε όλες τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ· και σε ό,τι έστειλε ο Θεός στον Μωυσή, και ό,τι δόθηκε στον Ιησού, και ό,τι ήρθε σε άλλους προφήτες — ανάμεσά τους δεν κάνουμε διακρίσεις· και μόνο σ’ Εκείνον παραδινόμαστε» (Σούρα 2:136; 3:84).
«Εκείνος είναι που έστειλε σε σένα το Βιβλίο στην αλήθεια, ως επιβεβαίωση αυτού που είχε σταλεί πριν. Και πριν απ’ αυτό, οδήγησε τους ανθρώπους μέσω του Νόμου (Τορά), και μετά το Ευαγγέλιο (με τον Ιησού)…» (Σούρα 3:3).
«Δώσαμε στον Μωυσή το Βιβλίο (της Αποκάλυψης), και κατόπιν στείλαμε άλλους προφήτες· δώσαμε στον Ιησού, γιο της Μαρίας, σαφή σημάδια, και το Άγιο Πνεύμα για την ενίσχυσή του» (Σούρα 2:87).
Όπως φαίνεται, το Κοράνι αναγνωρίζει τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης: Αβραάμ, Μωυσή, Ισαάκ κ.ά., και θεωρεί τον Ιησού (Ίσα) επίσης προφήτη. Επιπλέον, το Κοράνι όχι μόνο αναγνωρίζει τη Βίβλο ως θεόπνευστο βιβλίο, αλλά και δηλώνει ότι όσοι αρνούνται την Αποκάλυψη του Θεού θα υποστούν σοβαρή ζημία:
«Όσοι τους οποίους Στείλαμε το Βιβλίο, το διαβάζουν με τον δέοντα σεβασμό — αυτοί πιστεύουν σε αυτό. Αλλά όσοι απορρίψουν την αλήθεια που υπάρχει σε αυτό, θα υποστούν μεγάλη ζημία» (Σούρα 2:121).
Δεδομένου ότι οι Μουσουλμάνοι αναγνωρίζουν τη θεόπνευστη φύση της Βίβλου και απαγορεύουν την άρνηση των Αποκαλύψεων που έδωσε ο Θεός, θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε αν το κείμενο της σύγχρονης Βίβλου έχει παραποιηθεί σε σχέση με τα πρωτότυπα. Το κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης δεν θα εξεταστεί εδώ, καθώς το κύριο τμήμα για την ερώτηση του άρθρου προέρχεται από την Καινή Διαθήκη. Ωστόσο, αξίζει να επισημανθεί η μοναδική κειμενική διατήρηση της Παλαιάς Διαθήκης, επιβεβαιωμένη και από ευρήματα στη Νεκρά Θάλασσα. Η σύγκριση των αρχαίων χειρογράφων με τις σύγχρονες εκδόσεις δείχνει ταυτότητα. Όσον αφορά την Καινή Διαθήκη, αξίζει να εξεταστεί πιο αναλυτικά.
Στην αρχαιότητα, τα χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης γραφόταν κυρίως σε περγαμηνή, η οποία κατασκευαζόταν από δέρμα βοοειδών, προβάτων, κατσικιών, αντιλόπων κ.ά. Για χειρόγραφα χρησιμοποιούσαν επίσης πάπυρο, φτιαγμένο από καλάμι. Τα αρχαία βιβλία ήταν κατά κύριο λόγο σε μορφή κυλίνδρων (σχιστών), με μέσο μήκος περίπου δέκα μέτρα, αν και υπήρχαν μεγαλύτεροι ή μικρότεροι κύλινδροι. Όσο μεγαλύτερος ήταν ο κύλινδρος, τόσο δυσκολότερη η χρήση του, γι’ αυτό οι αρχαίοι συγγραφείς απέφευγαν να ενώσουν πολλά βιβλία σε έναν κύλινδρο.
Στις αρχές του 2ου αιώνα, η Εκκλησία άρχισε να χρησιμοποιεί ενεργά τα λεγόμενα κώδικες. Ο κώδικας αποτελούνταν από συρραμμένα φύλλα πάπυρου και είχε σχήμα παρόμοιο με τα σύγχρονα βιβλία. Η χρήση των κωδίκων ήταν πολύ πιο βολική από τους κυλίνδρους, γι’ αυτό και σταδιακά έγιναν η κύρια μορφή βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων των βιβλίων της Καινής Διαθήκης.
Το παλαιότερο σωζόμενο τμήμα της Καινής Διαθήκης είναι ένα από το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο (6:52-53), το οποίο αρκετοί μελετητές το χρονολογούν περίπου στο 45-50 μ.Χ. Ο πληρέστερος κατάλογος των βιβλίων της Καινής Διαθήκης που διαθέτουν οι σύγχρονοι ερευνητές χρονολογείται στο τέλος του 2ου αιώνα. Οι κειμενολόγοι, για να προσδιορίσουν την αυθεντικότητα του κειμένου της Καινής Διαθήκης, χρησιμοποιούν τις εξής πηγές: ελληνικά χειρόγραφα, αρχαίες μεταφράσεις σε άλλες γλώσσες και παραπομπές στην Καινή Διαθήκη από συγγραφείς πρώιμου Χριστιανισμού. Σήμερα είναι γνωστά τουλάχιστον πέντε χιλιάδες ελληνικά χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης. Υπάρχουν μεταφράσεις σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του αρχαίου κόσμου, και από τις παραπομπές των πρώιμων χριστιανών μπορεί να συναρμολογηθεί ολόκληρη η Καινή Διαθήκη.
Τα αρχαία βιβλία γράφονταν στο χέρι, οπότε οι αντιγραφείς έκαναν φυσικά λάθη. Ωστόσο, δεδομένου του τεράστιου υλικού που επιτρέπει τον έλεγχο της ακρίβειας των χειρογράφων, οι μελετητές υπολόγισαν το ποσοστό σφαλμάτων στην Καινή Διαθήκη και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η καθαρότητα του κειμένου φτάνει το 98,33%.
Συμπερασματικά, το σύγχρονο κείμενο της Καινής Διαθήκης (το αρχαίο ελληνικό κείμενο που έχει διασωθεί και από το οποίο γίνονται σοβαρές μεταφράσεις σε οποιαδήποτε σύγχρονη γλώσσα) είναι ουσιαστικά αυθεντικό σε σχέση με το αρχαίο. Οποιαδήποτε προσπάθεια να αποδειχθεί η αλήθεια ή η αναλήθεια συγκεκριμένων τμημάτων της Καινής Διαθήκης πρέπει να στηρίζεται σε αρχαία χειρόγραφα και όχι σε ιδεολογικές δηλώσεις. Διαφορετικά, οι κατηγορίες περί παραποίησης είναι απλώς υποθέσεις.
Μετά από αυτή τη σύντομη εισαγωγή στην κειμενολογία της Καινής Διαθήκης, θα δούμε την προέλευση του Κορανίου.
Ο όγκος του Κορανίου είναι περίπου αντίστοιχος με αυτόν της Καινής Διαθήκης. Το Κοράνι συντάχθηκε από ένα άτομο, τον Μωάμεθ, κατά τη διάρκεια είκοσι τριών ετών της ζωής του. Σημειώνεται ότι κατά τη ζωή του Μωάμεθ το Κοράνι δεν ήταν συστηματοποιημένο· η συστηματοποίηση έγινε μετά τον θάνατό του. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, οι ακόλουθοι του Μωάμεθ κατέγραφαν το Κοράνι σε διάφορα υλικά: ξύλα, επίπεδους λίθους, φύλλα φοίνικα. Πολλά από τα περιεχόμενα του Κορανίου αποτελούν ανακατασκευές μνήμης των οπαδών του, ενώ μερικοί στίχοι καταγράφηκαν από τη μνήμη ενός ατόμου.
Η μουσουλμανική παράδοση υποστηρίζει ότι κατά τη ζωή του Μωάμεθ ολόκληρο το Κοράνι ήταν γνωστό μόνο σε τέσσερις από τους ακόλουθούς του, μεταξύ των οποίων ο Ζαίντ ιμπν Ταμπίτ, ο οποίος τελικά συνέταξε το κείμενο που έχουν σήμερα οι Μουσουλμάνοι. Αν και, προφανώς, περισσότερα άτομα γνώριζαν τη διδασκαλία του Μωάμεθ. Μετά τον θάνατο του Μωάμεθ, η συστηματοποίηση του Κορανίου δεν έγινε άμεσα, και όταν τελικά ολοκληρώθηκε, πολλοί από τους Μουσουλμάνους που είχαν ακούσει το Κοράνι από τον ίδιο τον Μωάμεθ είχαν ήδη πεθάνει. Οι νεοφερμένοι Μουσουλμάνοι δεν μπορούσαν να επαληθεύσουν την αυθεντικότητα του Κορανίου προσωπικά, αλλά έπρεπε να εμπιστευτούν τους δασκάλους τους.
Το Κοράνι συντάχθηκε με εντολή του χαλίφη Οθμάν (644-656 μ.Χ.), δώδεκα χρόνια μετά τον θάνατο του Μωάμεθ. Ο Οθμάν έδωσε την εντολή στον Ζαίντ να συντάξει το Κοράνι και να καταστραφούν όλες οι άλλες εκδόσεις. Υπάρχουν μαρτυρίες ότι πολλοί στίχοι χάθηκαν λόγω του θανάτου των κοντινών συνεργατών του Μωάμεθ.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι δεν υπάρχει λόγος να θεωρείται το σημερινό Κοράνι πλήρως αυθεντικό σε σχέση με τα λόγια που απηύθυνε ο Μωάμεθ. Αν υπήρχε, γιατί θα έπρεπε να καταστραφούν οι άλλες εκδόσεις κατά τον Οθμάν; Φαίνεται ότι υπήρχαν πολλές παραλλαγές, και σε αντίθεση με τους Χριστιανούς που διατήρησαν τα αρχαία χειρόγραφα, οι Μουσουλμάνοι κατέστρεψαν όλα τα χειρόγραφα που δεν συμφωνούσαν με την έκδοση του Ζαίντ.
Η ισχυρισμός των Μουσουλμάνων ότι το Κοράνι που έχουν προέρχεται απευθείας από τον Θεό είναι αμφισβητήσιμη: «Ας μην πει κανείς από εσάς: “Έλαβα όλο το Κοράνι”. Από πού μπορεί να ξέρει ότι είναι όλο το Κοράνι, όταν μεγάλο μέρος του χάθηκε; Ας πει καλύτερα: “Έλαβα ό,τι διασώθηκε”».
Επιπλέον, το Κοράνι περιλαμβάνει πολλά δάνεια από ιουδαϊκές, χριστιανικές, ζωροαστρικές και βουδιστικές πηγές, αλλά σε παραποιημένη μορφή, κάτι που δείχνει ότι ο Μωάμεθ απλώς αναπαρήγαγε όσα άκουγε από άλλους, με επιφανειακή γνώση άλλων θρησκειών.
Στη σύγχρονη εποχή δεν υπάρχουν πρακτικά χειρόγραφα του Κορανίου που να έχουν γραφτεί πριν από 150 χρόνια μετά τον θάνατο του Μωάμεθ. Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο, ειδικά αν συγκριθεί η διατήρηση των χειρογράφων του Κορανίου με τη διατήρηση των χειρογράφων της Καινής Διαθήκης. Και αυτό παρά το γεγονός ότι ο Χριστιανισμός είναι αρχαιότερος του Ισλάμ και κατά τους πρώτους αιώνες της ύπαρξής του βρισκόταν σε εχθρικό ειδωλολατρικό περιβάλλον. Οι Μουσουλμάνοι, παρ’ όλο που διέθεταν κράτος, δεν μπόρεσαν να διασώσουν το Κοράνι.
Μπορούν οι Χριστιανοί, από την άποψη των Μουσουλμάνων, να σωθούν; Το Κοράνι αναφέρει σχετικά τα εξής:
«Όσοι πίστεψαν (στο Κοράνι),
και όσοι ακολουθούν τον Ιουδαϊσμό,
και οι Ναζωραίοι (Χριστιανοί), και οι Σαβέοι,
όλοι όσοι πιστεύουν στον Κύριο και στην Ημέρα της Κρίσης
και κάνουν το καλό στη γη,
τους περιμένει πλούσια ανταμοιβή από τον Αλλάχ.
Δεν θα τους καταβάλει φόβος,
ούτε η λύπη θα τους βαραίνει» (Σούρα 2:62).
Ακολουθώντας τη λογική αυτού του στίχου, προκύπτει ότι οι Χριστιανοί θα σωθούν. Ωστόσο, στη συνέχεια διαβάζουμε:
«Ποτέ δεν θα είναι ικανοποιημένοι από εσένα
ούτε οι Ιουδαίοι ούτε οι Χριστιανοί,
μέχρι να ακολουθήσεις τη θρησκεία τους.
Πες: “Ο δρόμος της δικαιοσύνης είναι μόνο εκείνος
που μας υπέδειξε ο Κύριος”.
Αλλά αν ακολουθήσεις τον δρόμο των παθών τους,
έχοντας ήδη αποκτήσει την αληθινή γνώση,
δεν θα βρεις ούτε προστασία ούτε καταφύγιο από τον Θεό» (Σούρα 2:120).
Και λένε: «Γίνε Ιουδαίος ή Χριστιανός
και τότε θα ακολουθήσεις τον δρόμο της δικαιοσύνης».
Πες τους: «Όχι!
Εμείς ακολουθούμε τη θρησκεία του Ιμπραήμ – του πιστού (Χάνιφα),
που ποτέ δεν επινόησε άλλους θεούς εκτός από τον Θεό» (Σούρα 2:135).
Όπως φαίνεται, η στάση απέναντι στους Χριστιανούς αλλάζει ήδη. Στη συνέχεια το Κοράνι καταδικάζει τους Χριστιανούς σε βασανιστήρια της κολάσεως:
«Αλλά οι πολυθεϊστές
και όσοι από τους κατόχους της Γραφής (Βίβλος)
που απέρριψαν την πίστη (στο Ισλάμ),
θα καίγονται αιώνια στη φωτιά της κολάσεως –
αυτοί είναι οι πιο ακάθαρτοι από όλα τα δημιουργήματα του Θεού!» (Σούρα 98:6).
Η λογική των Μουσουλμάνων είναι απλή: οι αληθινοί Χριστιανοί είναι Μουσουλμάνοι. Ένας Χριστιανός που απορρίπτει το Κοράνι δεν θεωρείται αληθινός Χριστιανός. Οι Μουσουλμάνοι θέτουν τους Χριστιανούς σε δύσκολη θέση: από τη μία τους καλούν να ακολουθούν την Αγία Γραφή και τους απειλούν με τιμωρίες αν δεν το κάνουν, αλλά ταυτόχρονα τους απειλούν αν, ακολουθώντας αυτή τη συμβουλή, απορρίψουν το Κοράνι. Αναγνωρίζοντας το Κοράνι, οι Χριστιανοί αναγκάζονται να απορρίψουν την Αγία Γραφή· οι Μουσουλμάνοι μπορούν να ισχυριστούν ότι η Αγία Γραφή έχει παραποιηθεί, αλλά σε αυτή την περίπτωση προκύπτει το ερώτημα ποια συγκεκριμένα αποσπάσματα έχουν παραποιηθεί και σε τι βασίζεται αυτή η δήλωση. Ένας απλός ισχυρισμός τύπου «Η Αγία Γραφή έχει παραποιηθεί επειδή δεν συμφωνεί με το Κοράνι» δεν μπορεί να θεωρηθεί σοβαρό επιχείρημα. Αντιθέτως, μπορεί να απαντηθεί ότι το Κοράνι δεν είναι θεϊκή αποκάλυψη επειδή δεν συμφωνεί με την Αγία Γραφή. Με αυτή την επιχειρηματολογία δεν προκύπτει κανένα αποτέλεσμα. Αν η Αγία Γραφή είναι παραποιημένη, γιατί τότε οι Μουσουλμάνοι αναζητούν σε αυτήν επιβεβαίωση για τον προφητικό ρόλο του Μωάμεθ; Δεν θα ήταν λογικότερο να αγνοούσαν τελείως την Αγία Γραφή;
Στην πράξη, οι Μουσουλμάνοι, αν και τυπικά αναγνωρίζουν την αλήθεια του Χριστιανισμού και της Αγίας Γραφής, δεν αναγνωρίζουν στους Χριστιανούς το δικαίωμα στη σωτηρία. Αυτή η διττότητα, κατά την άποψη του συγγραφέα, δεν οδηγεί σε κάτι καλό, καθώς καλλιεργεί υποκρισία στους Μουσουλμάνους. Είναι σχεδόν λυπηρό για τους Μουσουλμάνους, που το Κοράνι τους θέτει σε αμήχανη θέση. Αν είχε δηλώσει εξαρχής ότι η Αγία Γραφή είναι ψευδής, απορρίπτοντας τους βιβλικούς προφήτες και τον Χριστό, όλα θα ήταν πιο απλά. Αλλά το Κοράνι αναγνωρίζει ακόμη και τη θεϊκή αποκάλυψη της Αγίας Γραφής, και αυτό δημιουργεί προβλήματα για τους Μουσουλμάνους. Αν αναγνωρίσουν το κείμενο της Αγίας Γραφής, θα σημαίνει ότι το Κοράνι είναι ψευδές, ο Μωάμεθ δεν ήταν προφήτης και το ίδιο το Ισλάμ είναι ψευδοθρησκεία. Αν ισχυριστούν ότι η Αγία Γραφή είναι ψευδής, τίθεται το ερώτημα για τα θεμέλια αυτού του ισχυρισμού· δεν μπορούν να πουν ότι η Αγία Γραφή ήταν εξαρχής ψευδής, καθώς το Κοράνι διδάσκει διαφορετικά. Έτσι, αναγκάζονται να υποστηρίζουν ότι οι Χριστιανοί στη συνέχεια παραποίησαν την Αγία Γραφή, αλλά η βιβλική κριτική είναι πολύ ανεπτυγμένη επιστήμη και τα υπάρχοντα αρχαία χειρόγραφα αντικρούουν αυτόν τον ισχυρισμό. Έτσι, οι Μουσουλμάνοι αναγκάζονται να χρησιμοποιούν ιδεολογικό τερτίπι: «Έχουμε δίκιο, επειδή έχουμε δίκιο». Πραγματικά, σοβαρότερα επιχειρήματα δεν έχουν· η κατάσταση αυτή προκαλεί μόνο οίκτο.
Τώρα επιστρέφουμε στο βασικό ερώτημα του άρθρου: μπορεί η πρόβλεψη του Ιησού για την έλευση του Παρακλητού να αναφέρεται στον Μωάμεθ;
Εν συντομία, το πρόβλημα έχει ως εξής: οι Μουσουλμάνοι προσπαθούν να βρουν μια πρόβλεψη από την Καινή Διαθήκη που να αποδίδεται στην έλευση του «προφήτη» τους Μωάμεθ. Στην Καινή Διαθήκη γίνεται συχνή αναφορά σε ψευδοπροφήτες που θα έρθουν μετά τον Χριστό: «…και πολλοί ψευδοπροφήτες θα αναστηθούν και θα εξαπατήσουν πολλούς» (Ματθ. 24:11), αλλά δεν αναφέρεται τίποτα για την έλευση του Μωάμεθ πριν από τη Δεύτερη Παρουσία του Χριστού, αν ακολουθήσουμε το κείμενο της Καινής Διαθήκης.
Και τότε οι ισλαμικοί απολογητές, για να επιβεβαιώσουν τον «προφητικό» ρόλο του Μωάμεθ βασιζόμενοι στην Καινή Διαθήκη, καταφεύγουν σε ωμό παραπλάνηση των πιστών τους. Πώς; Χρησιμοποιώντας τον εξής στίχο του Κορανίου:
«Και θυμηθείτε πώς ο Ίσα, γιος της Μαριάμ, είπε:
“Υιοί του Ισραήλ!
Είμαι απεσταλμένος σε εσάς από τον Αλλάχ,
για να επιβεβαιώσω την αλήθεια του Νόμου (Τορά) που σας δόθηκε πριν από την έλευσή μου,
και να σας δώσω ευχάριστα νέα,
ότι μετά από μένα θα έρθει απεσταλμένος του Θεού,
του οποίου το όνομα είναι Αχμάντ”» (Σούρα 61:6).
Σχολιάζοντας τον συγκεκριμένο στίχο του Κορανίου, η Βαλερία Πορόχοβα γράφει: «Κατά το Κατά Ιωάννην, κεφάλαιο 14, στίχος 16: «…και θα σας δώσει άλλον Παράκλητο, να είναι μαζί σας για πάντα». Κεφ. 15, στίχος 26 – «Παράκλητος» – στα αρχαία ελληνικά «Paracletos», που μεταφράζεται κατά λέξη ως «Αχμάντ», «Μωάμεθ»». Ένας άλλος ισλαμικός απολογητής ισχυρίζεται: «Αχμάντ ή Μωάμεθ, που σημαίνει «αξιοθαύμαστος», είναι κατά προσέγγιση μετάφραση της ελληνικής λέξης Periklytos (και όχι Paracletos, όπως γράφει η Πορόχοβα). Στο σημερινό Κατά Ιωάννην 14:16, 15:26, 16:7 η λέξη «Παράκλητος» αντιστοιχεί στην ελληνική λέξη Paracletos, που σημαίνει μάλλον «προστάτης», «αυτός που καλείται να βοηθήσει άλλον φίλο», παρά «Παράκλητος». Οι δικοί μας διδάσκαλοι δηλώνουν ότι η λέξη Paracletos είναι παραποιημένη μορφή της λέξης Periklytos, η οποία στα αυθεντικά λόγια του Ιησού ήταν προφητεία για το όνομα του αγίου προφήτη μας Αχμάντ».
Η ουσία του ζητήματος έγκειται στον ισχυρισμό των Μουσουλμάνων ότι το Αχμάντ ή Μωάμεθ και η αρχαία ελληνική λέξη periklytos σημαίνουν το ίδιο, άρα ο Αχμάντ είναι ο Παράκλητος. Στην αρχαία ελληνική, paracletos σημαίνει «εκλεκτός, που καλείται σε βοήθεια», «συνήγορος», ενώ στην Καινή Διαθήκη «υποστηρικτής, Παράκλητος». Αντίθετα, periklytos σημαίνει «παντού ένδοξος, πολύ ένδοξος». Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές λέξεις, οι οποίες δεν αποτελούν παραποιημένες μορφές η μία της άλλης. Αν ήταν, θα ήταν ενδιαφέρον να εξηγήσουν οι Μουσουλμάνοι με βάση ποιους κανόνες της αρχαίας ελληνικής μετατρέπουν τη μία λέξη στην άλλη.
Όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι θα ήταν σωστό να χρησιμοποιηθεί αντί για το paracletos η λέξη periklytos, όπως είπαμε, αυτή δεν είναι παραποιημένη μορφή του paracletos, και δεν υπάρχει καμία επιβεβαίωση για αυτό εκτός από την προσπάθεια των Μουσουλμάνων να δημιουργήσουν δικούς τους κανόνες αρχαίας ελληνικής. Υπάρχουν αρχαία χειρόγραφα με την συγκεκριμένη λέξη, και δεν μπορούν οι Μουσουλμάνοι να τροποποιούν τα αρχαία χριστιανικά κείμενα αντικαθιστώντας λέξεις με άλλες που τους φαίνονται πιο αρεστές.
Αν η προσέγγιση των Μουσουλμάνων για την Αγία Γραφή εφαρμοζόταν από τους Χριστιανούς στο Κοράνι, πώς θα αντιδρούσαν; Θα ήταν δίκαιο να επαναγράψουν το Κοράνι κατά βούληση; Αν τέτοιες ενέργειες θεωρούνται αθέμιτες, γιατί επιτρέπουν το ίδιο για την Καινή Διαθήκη;
Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι η ερμηνεία των λέξεων από τους ισλαμικούς απολογητές έχει σοβαρή βάση πέρα από την επιθυμία τους, αυτό δεν αποδεικνύει ότι ο Παράκλητος είναι ο Μωάμεθ. Η λέξη Paracletos χρησιμοποιείται και σε άλλον στίχο του Κατά Ιωάννην: «Ο Παράκλητος, δηλαδή το Άγιο Πνεύμα, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, θα σας διδάξει τα πάντα και θα σας υπενθυμίσει όλα όσα σας είπα» (Ιωάν.14:26). Αν αναφέρονται στίχοι με το paracletos, ας μη γίνεται αυτό εκλεκτικά. Αν άλλοι στίχοι θεωρούνται ψευδείς, ας εξηγηθεί η βάση αυτής της προσέγγισης.
Επιπλέον, οι ισλαμικοί απολογητές πρέπει να λάβουν υπόψη το πλαίσιο χρήσης της λέξης Παράκλητος στην Καινή Διαθήκη. Ο Παράκλητος θα μείνει με τους Χριστιανούς για πάντα (Ιωάν.14:16), είναι το Πνεύμα της Αλήθειας που ο κόσμος δεν βλέπει και κατοικεί μέσα στους Χριστιανούς (Ιωάν.14:17). Πώς θα γνώριζαν οι Χριστιανοί των πρώτων αιώνων τον Μωάμεθ, που υποτίθεται θα κατοικούσε μέσα τους; Ο Χριστός λέει ότι ο Παράκλητος θα μαρτυρεί γι’ Αυτόν, όχι για τον Μωάμεθ (Ιωάν.15:26). Και κυρίως: η Καινή Διαθήκη δηλώνει ρητά ότι ο Παράκλητος δεν είναι άνθρωπος αλλά Πνεύμα (Ιωάν.14:26).
Οι Μουσουλμάνοι δεν είναι πρωτότυποι στην προσπάθειά τους να αποδώσουν στον ιδρυτή της θρησκείας τους την προφητεία για τον Παράκλητο. Παρόμοιες προσπάθειες έχουν κάνει και άλλες θρησκευτικές ομάδες. Για παράδειγμα, οι Μπαχαΐοι αποδίδουν την πρόβλεψη του Χριστού για τον Παράκλητο στον ιδρυτή της σέκτας τους, τον Μπαχάουλα, και η ιδρύτρια της Σαχάτζα Γιόγκα, κα Σριβάσταβου, ισχυρίζεται: «Γνωρίστε ότι αυτή είναι η ενσάρκωση της προφητείας του Κυρίου Ιησού Χριστού, όταν είπε: “Θα σας στείλω Παράκλητο, Σύμβουλο και Σωτήρα – Άγιο Πνεύμα που θα σας διδάξει όλη την αλήθεια”. Αυτό το γνώρισμα δεν πρέπει να γίνεται τυφλή πίστη, μπορείτε να το επαληθεύσετε μόνοι σας».
Έτσι, οι Μουσουλμάνοι δεν αναγνωρίζουν στους Χριστιανούς το δικαίωμα να παραμείνουν Χριστιανοί για τον απλό λόγο ότι ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ είναι ασύμβατα. Η αναγνώριση της εξουσίας της Βίβλου από τους Μουσουλμάνους καθιστά αυτόματα το Κοράνι ψευδή αποκάλυψη. Γι’ αυτό οι Μουσουλμάνοι δηλώνουν τυπικά σεβασμό προς τη Βίβλο, ενώ στην πραγματικότητα απορρίπτουν όσα διδάσκει. Η προφητεία για τον Παράκλητο δεν μπορεί να αποδοθεί στον Μωάμεθ, καθώς δεν υπάρχουν σοβαρά θεμέλια γι’ αυτό. Βασιζόμενοι στην Καινή Διαθήκη, στον Μωάμεθ μπορεί να αποδοθεί μόνο ο τίτλος του ψευδοπροφήτη, διότι μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού δεν θα υπάρξουν άλλοι προφήτες σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη.
Γνωρίζοντας ότι το συμπέρασμα του άρθρου δεν θα αρέσει στους Μουσουλμάνους, ο συγγραφέας δεν μπορεί, παρ’ όλα αυτά, να εξαπατήσει τους αναγνώστες ή να πει κάτι που θα ερχόταν σε αντίθεση με τα προαναφερθέντα γεγονότα. Παραμένει η ελπίδα ότι ανάμεσα στους Μουσουλμάνους υπάρχουν άνθρωποι που θα αναγνωρίσουν ειλικρινά το γεγονός ότι το Κοράνι και η Βίβλος είναι ασύμβατα και θα ασχοληθούν με τη συγκριτική μελέτη τους. Τονίζουμε ότι το άρθρο δεν στοχεύει σε έναν ακόμη ιδεολογικό καβγά, αλλά στην έρευνα των θεμελίων του Χριστιανισμού και του Ισλάμ.
ΠΗΓΗ ΑΡΘΡΟΥ : http://apologet.orthodox.ru/apologetika/oglavlenie/tradicion_religii.htm
Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΛΛΗΝΗΣ