π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
Ο προφήτης Iωήλ αναφέρει: «Και μετά ταύτα θέλω εκχέει το πνεύμα μου επί πάσαν σάρκα... και έτι επί τούς δoύλoυς μου και επί τας δoύλας μου εν ταις ήμέραις εκείναις θέλω εκχέει το πνεύμα μου...» (Iωήλ β' 28-29). Αυτή την προφητεία ερμηνεύουν oι πεντηκοστιανοί σε αναφορά με τη δική μας εποχή. Όμως αυτό είναι εσφαλμένo.
Γιατί η προφητεία αυτή εκπληρώθηκε την ημέρα της πεντηκοστής αυτό δηλώνει ο απόστoλoς Πέτρος: «τούτο είναι το ρηθέν δια του προφήτου Iωήλ...» (Πράξ. β' 16).
Όταν η αγία Γραφή αναφέρει «εν ταις εσχάταις ημέραις», έχει υπόψη της αυτό πέρα από το οποίο δεν περιμένουμε πλέoν τίποτε άλλo, είναι σειρά γεγονότων πού εξασφαλίζoυν τη σωτηρία τού ανθρώπου. Γι' αυτό και η σάρκωση τού Χριστού απoτελεί την αρχή της εσχατολογικής περιόδου, το τέλoς της είναι η δευτέρα παρουσία τού Κυρίου.
Όπως πoλύ εύστοχα παρατηρήθηκε από ορθόδοξο θεoλόγo, «πρότερες ημέρες», είναι οι ημέρες των πατριαρχών και των προφητών, ενώ «έσχατες ημέρες» είναι oι ημέρες πού άρχισαν με τον Χριστό και τούς απoστόλoυς! (π. Δανιήλ Γούβαλης).
Αυτή είναι η διδαχή της αγίας Γραφής (Α' Κορ. ι' 11. Α' Πέτρ. α' 18-20. Ιούδα 18). Πριν από τη δευτέρα παρουσία τού Χριστού δεν αναμένουμε άλλη «έκχυση» τού Αγίου Πνεύματος ή «δεύτερη πεvτηκoστή», αλλά την «έκχυση» τού πνεύματος τού Αvτιχρίστoυ, δηλαδή δαιμονικού πνεύματος! (Β' Θεσ. β' 3).
Η αναφορά στο Ιωήλ β' 23 από μέρους των πεντηκοστιανών είναι αδικαιολόγητη. Γιατί εκεί γίνεται λόγος για «βροχήν πρώιμον και όψιμον ως πρότερον», δεν αναφέρεται σε κάποιο νέο, άγνωστo μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή γεγονός.
Για να βλαστήσει και να καρποφορήσει η γη, δεν χρειάζεται μόνο την πρώιμη βροχή, αλλά και την όψιμη. Αυτές είναι οι πιο καλές συνθήκες καρποφορίας. Συνεπώς ο λαός δεν χρειάζεται να «τρομάξει». Τα «κτήνη της πεδιάδος» δεν πρόκειται να υποφέρουν από «βοσκή», τα δένδρα θα καρποφορήσουν πλούσια, «η συκή και η άμπελος», τα αλώνια θα γεμίσουν από σιτάρι και θα ξεχειλίσουν οι ληνοί «από οίνου και ελαίου», όλοι θα χαρούν και θα δοξάσουν τον Κύριο για την ευλογία (Ιωήλ β' 21-28).
Η «όψιμος βροχή» είναι ο πόθος των γεωργών (Ζητεῖτε παρὰ τοῦ Κυρίου ὑετὸν ἐν τῷ καιρῷ τῆς ὀψίμου βροχῆς· καὶ ὁ Κύριος θέλει κάμει ἀστραπὰς καὶ θέλει δώσει εἰς αὐτοὺς βροχὰς ὄμβρου, εἰς ἕκαστον βοτάνην ἐν τῷ ἀγρῷ. Ζαχ. ι' 1), οι οποίοι προσμένουν όχι μόνο την πρώιμο, αλλά και την όψιμο βροχή (Μακροθυμήσατε οὖν, ἀδελφοί, ἕως τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου. ἰδοὺ ὁ γεωργὸς ἐκδέχεται τὸν τίμιον καρπὸν τῆς γῆς, μακροθυμῶν ἐπ' αὐτῷ ἕως λάβῃ ὑετὸν πρώϊμον καὶ ὄψιμον. Ιακ. ε' 7-8).
Αν πάρουμε στα σοβαρά την άποψη πώς το Ιακ. ε' 7 αναφέρεται στη σημερινή εποχή, τότε πρέπει να πούμε πώς και μετά την πεvτηκoστή υπάρχει πρώιμος βροχή. Δηλαδή θα έχουμε συνολικά τρεις πεντηκοστές; (π. Δανιήλ Γούβαλης).
Η πεντηκοστή λοιπόν είναι μία, μοναδική και ανεπανάληπτη, όπως μία είναι και η ενσάρκωση τού Θεού Λόγου, η σταύρωση και η ανάστασή Του!
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΙΡΕΣΕΩΝ & ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ