Σκοπός της διατριβής είναι η μελέτη του ερωτισμού στον κινηματογράφο και, ειδικότερα, στο πλαίσιο μιας φιλοσοφικής προοπτικής, η διερεύνηση του τρόπου οπτικοποίησης του ερωτισμού σε μια ομάδα ταινιών που αντιλαμβάνεται το θέμα συγγενικά με τη σκέψη του λογοτέχνη και φιλοσόφου Ζωρζ Μπατάιγ: Από "Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι" του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, ο οποίος δηλώνει ότι διάβαζε "Το Γαλάζιο του ουρανού" όταν έγραφε το σενάριο της ταινίας, και την "Αυτοκρατορία των αισθήσεων" του Ναγκίσα Όσιμα, που σχεδόν πάντοτε συμπορεύεται, έστω και με μια σύντομη αναφορά, με την "Ιστορία του ματιού", μέχρι και τον "Θυρωρό της νύχτας" της Λιλιάνα Καβάνι και το "Δαμάζοντας τα κύματα" του Λαρς φον Τρίερ, που φαίνεται πως συνδέονται, από τους μελετητές τους, όλο και συχνότερα με τον Μπατάιγ, κύριο ζητούμενο είναι η ερμηνεία των κινηματογραφικών στοιχείων που συνθέτουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των αφηγήσεων τους και κατ΄ επέκταση η φιλοσοφική ανάλυση της οπτικής τους γλώσσας.
Σε αυτή την περίπτωση, την εργασία απασχολούν ζητήματα όπως η κίνηση της κινηματογραφικής μηχανής, η σχέση που αυτή αναπτύσσει με τον συντιθέμενο χώρο, αλλά και τον χρόνο (μοντάζ και ρυθμός των ταινιών), ο τρόπος σύνθεσης των κάδρων, η λειτουργία του φωτός/χρώματος, στοιχεία της ερμηνείας των ηθοποιών και θέματα που αφορούν την πρόσληψη του οπτικού περιεχομένου από τον θεατή.
Ο άλλος παράλληλος άξονας της εργασίας σκοπεύει στη συσχέτιση αυτής της οπτικής γλώσσας με τη σκέψη του Μπατάιγ και την ανάδειξη, τελικά, μιας φιλοσοφίας του ερωτισμού στον κινηματογράφο: Ζητήματα που αφορούν την ύπαρξη, τη σχέση του υποκειμένου με τον άλλον, την αγωνιώδη επιθυμία του για ένωση, όπως και άλλα που ενδιαφέρονται για τη θέση των εραστών στην κοινωνία και τη στάση τους απέναντι στον νόμο και την εξουσία, αρθρώνονται μέσα από την κινηματογραφική τέχνη δομώντας μια δική τους αισθητική. Οι ιδέες παίρνουν μορφή μέσα από εικόνες που μοιάζουν να συμφωνούν στο ότι υπάρχει κάποιος κοινός (οπτικός) τρόπος προσέγγισης του θέματος που έχει στο επίκεντρό του τη θυσία και την ανάλωση. Ζητούμενο τελικά είναι η διαπίστωση μιας αισθητικής που φαίνεται να συνδέεται άρρηκτα με τα ζητήματα που εξυπηρετεί και που εδώ αφορούν την κινηματογραφική αποτύπωση ενός ερωτισμού συγγενικού του Μπατάιγ.