"Δεν είναι δυνατόν μετά το Άουσβιτς να χρησιμοποιήσουμε ένα τραγικό παράδειγμα στην ηθική", γράφει ο Τζόρτζιο Αγκάμπεν.
Η διατριβή φιλοδοξεί να ανατρέψει αυτή την δήλωση, αρχικά μέσω μιας αρχαιολογίας του τραγικού και εν συνεχεία ασχολούμενη με τις μεταμορφώσεις και εξελίξεις της έννοιας αυτής από το θέατρο στην αμιγώς φιλοσοφική σκέψη. Η προβληματική μας έχει ως εφαλτήριο την γέννηση της τραγικής σκέψης στην αρχαία Αθήνα και ολοκληρώνεται με την ολοκλήρωση του ιστορικού κύκλου της έννοιας αυτής στον Νitzche που δημιουργεί τις σύγχρονες συνθήκες για να εξεταστεί το φαινόμενο αυτό.
Θεωρούμε την μετάβαση ανάμεσα σε δύο διαφορετικές ιστορικές εποχές ως τον κατ 'εξοχήν χώρο που ανοίγεται και που εμφανίζει το τραγικό και τις μορφές που αυτό παίρνει, τουτέστιν πολιτική, ηθική, αισθητική. Υποστηρίζουμε ότι οι μορφές που παίρνει το φαινόμενο του τραγικού αφορούν στην αξιακή σύγκρουση είτε ανάμεσα σε υποκείμενα, είτε σε κοινωνικές ομάδες είτε σε ατομικό επίπεδο με τους εκάστοτε θεσμούς.
Εν συνεχεία, αναζητούμε τον τρόπο λύτρωσης-κάθαρσης των βουλητικών υποκειμένων. Το τραγικό πάθος είναι εκείνο που καθορίζει την καινούργια μορφή σκέψης σε κάθε εποχή μετάβασης. Θεωρούμε ότι μέσα από το υποκείμενο το τραγικό αναδύεται, θέτοντας ταυτόχρονα την έννοια του αυτεξούσιου και της βουλητικής ικανότητας του υποκειμένου στην Δυτική σκέψη. Έτσι ασχολούμαστε διεξοδικά με:
1) την γέννηση του βουλητικού υποκειμένου στο αρχαίο δράμα και την μετάβαση από τον μυθικό κόσμο στον
2) με την μετάβαση από την Ύστερη αρχαιότητα στον Χριστιανικό κόσμο και με την δημιουργία του υποκειμένου της εσωτερικότητας, μετατοπιζόμαστε χρονικά στον 19ο αιώνα και εξετάζουμε την επαναφορά του ριζοσπαστικού Χριστιανισμού από τον Κirkegaard
3) με την μετάβαση από την φεουδαρχία στην δημοκρατία την εποχή του Διαφωτισμού και με την σκέψη του D.A.F. de Sade
4) με την γέννηση της βιοπολιτικής στον 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ο με την μαζικοποίηση του θανάτου και με το έργο του Franz Kafka
5) διαγράφουμε τον ιστορικό κύκλο της σκέψης του τραγικού και την επαναφορά του ως αισθητικού φαινομένου και την προβληματική που προκύπτει με την πτώση των αξιών έτσι όπως την ανέλυσε ο Nitzche.