Eίναι σημαντικό ιδιαίτερα για τους ιεραποστόλους να αναφερθούμε και να κατανοήσουμε τη δαιμονική μέθοδο της νοθείας. Ο διάβολος όταν είδε ότι πλέον η ισχύς του κυριολεκτικά καταρρακώθη με τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού, άρχισε να πολεμάει την Εκκλησία με μία άλλη νέα μέθοδο, με τη μέθοδο της νοθείας. Δεν έρχεται να πει ότι ο Χριστός δεν είναι τίποτα, γιατί ενικήθη. Έρχεται όμως να μιλήσει με τη γλώσσα της νοθείας και να πει…
Τεχνητὴ Νοημοσύνη (ChatGPT): Βιοηθικοὶ καὶ θεολογικοὶ προβληματισμοὶ
Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάου (Χατζηνικολάου)
- Ἡ ἐμφάνιση τῆς Τεχνητῆς Νοημοσύνης
Ἡ ἐποχή μας, χωρὶς ἀμφιβολία, χαρακτηρίζεται ἀπὸ πρωτοφανῆ ἐπιστημονικὰ καὶ τεχνολογικὰ ἐπιτεύγματα, ποὺ στὴν οὐσία καταργοῦν διαχρονικὲς σταθερὲς καὶ ὑπερβαίνουν ἀνυπέρβλητα μέχρι τὶς ἡμέρες μας ὅρια: Διασπάσαμε τὸ ἄτομο, ὑπερβήκαμε τὴν ταχύτητα τοῦ ἤχου, ὑπερνικήσαμε τὴ βαρύτητα, εἰσχωρήσαμε στὰ ἄδυτα τῆς νανοκλίμακας, διεισδύσαμε στὰ βιολογικὰ καὶ γενετικὰ μυστικά, τεχνολογοῦμε πλέον τὴν ἀνθρώπινη ζωὴ στὴν ἀρχὴ καὶ τὴ μορφή της. Αὐτὰ ὅλα, στὸ ὄχι καὶ τόσο μακρινὸ παρελθόν, ὡς σύλληψη ὀνομάζονταν φαντασία καὶ ὡς ἐνδεχόμενα ἐπιτεύγματα χαρακτηρίζονταν θαύματα.
ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Ακόμη προσκυνούμε σχετικώς την αγία εικόνα του περιγραφέντος Υιού του Θεού, επειδή ενανθρώπησε για μας αναφέροντας την προσκύνησι με ευσέβεια προς το πρωτότυπο, καθώς επίσης το Τίμιο Ξύλο του σταυρού και όλα τα σύμβολα των παθημάτων του, επειδή είναι θεία τρόπαια κατά του κοινού πολεμίου του γένους μας. Ακόμη και τον τύπο του Τιμίου Σταυρού ως όπλο σωτήριο και τους θείους ναούς και τόπους και τα ιερά σκεύη και θεοπαράδοτα λόγια, εξ αίτιας του Θεού που ενοικεί σε αυτά.
ΤΙ ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ;
Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Καρέας
Ποια διαφορά έχει το είδωλο από την εικόνα;
Η βασική διαφορά του ειδώλου από την εικόνα έγκειται σ' αυτό που υπογραμμίζει ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ότι η εικόνα είναι «ομοίωση» με το υπαρκτό,ενώ το είδωλο είναι «ομοίωση» με το ανύπαρκτο.
Τό διά Κολλύβων θαῦμα τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου Τήρωνος
π. Θεοδώρου Ζήση
(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)
Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Τήρων, ὅπως στή ζωή του ἠγωνίσθη κατά τῶν εἰδώλων, ἔτσι ἠγωνίσθη καί παρενέβη καί μετά ἀπό τόν θάνατό του, θαυματουργικῶς, διά τοῦ θαύματος τῶν Κολλύβων.
Η ΜΥΗΣΗ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΑΒΑΤΗ ΣΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΚΑ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
|
εισαγωγικό: Στο παρακάτω κείμενο ο άγιος Γρηγόριος περιγράφει την μύηση του Ιουλιανού του Παραβάτη στα ειδωλολατρικά μυστήρια. Περιγράφει πώς κατεβαίνοντας στο σπήλαιο που θα γινόταν η μύηση μαζί με τον μέντορά του αισθάνθηκε, με όλες του τις αισθήσεις, τις δαιμονικές ενέργειες και πώς η ψυχή του, ακόμα αμύητη, φοβήθηκε. Αμέσως, αυθόρμητα, έκανε το σημείο του Σταυρού το οποίο κατέπαυσε όλες τις ενέργειες των δαιμόνων. Δυστυχώς ο μυητής του τον έπεισε ότι οι δαίμονες δεν φοβήθηκαν αλλά σιχάθηκαν το σημείο του Σταυρού γιατί το κακό είναι ανώτερο και έτσι τον προέτρεψε να συνεχίσει την μύησή του. Ο Ιουλιανός, αν και δαιμονισμένος από πριν όπως μαρτυρεί ο άγιος Γρηγόριος, ανέβηκε από το σπήλαιο με πολύ πιο έντονα τα σημάδια της δαιμονοπληξίας του, η οποία αντικατοπτριζόταν ακόμα και στα μάτια του, ακριβώς διότι οι δαίμονες ήθελαν να αποδείξουν ότι δεν ήταν μάταιη η διαδικασία της μύησης αλλά κέρδισε πολλά. Μάλιστα την δαιμονοπληξία οι δαίμονες την ονομάζουν «ενθουσιασμό» αφού πάντοτε, αναφέρει ο άγιος, αλλάζουν την πραγματική σημασία των λόγων και των πράξεων. Ας σημειώσουμε μερικά πολύ σημαντικά διδάγματα του κειμένου όπως:
|
| π. Βασίλειος Σπηλιόπουλος |
ΘΑ ΔΕΧΟΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΣΗ ΛΑΜΨΗ ΣΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ;
Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς Επισκ. Αχρίδος
Στο προηγούμενο γράμμα μου απαντάτε πάλι με ερώτηση: «Θα ανεχόταν ο Χριστός τόση λάμψη στην Εκκλησία;». Οπωσδήποτε. Το ανεχόταν και τότε, θα το ανεχόταν και τώρα. Τότε υπήρχε στα Ιεροσόλυμα ο ναός του Σολομώντα, ένα από τα σπάνια θαύματα της αρχιτεκτονικής και πολυτέλειας στον κόσμο. Τούτος ο ναός είχε περισσότερο χρυσό και πολύτιμες πέτρες εσωτερικά απ’ ό,τι έχουν σήμερα όλοι οι χριστιανικοί ναοί στα Βαλκάνια. «Και όλον τον οίκον περιέσχε χρυσίω έως συντέλειας παντός του οίκου» (Γ’ Βασ. 6,22). Σ’ αυτό το ναό έμπαινε ο Χριστός πολλές φορές, όμως ποτέ δεν εξέφρασε τη δική σας σκέψη, ότι θα έπρεπε όλα αυτά να μεταμορφωθούν σε ψωμί και να φαγωθούν.
Η δαιμονική μέθοδος της συνυπάρξεως του διαλόγου, της διεισδύσεως και της ανατροπής στο οικουμενισμό σήμερα. (βίντεο)
π. Πέτρος Χίρς
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ
Πρωτοπρ. Μιχαὴλ Βοσκοῦ
Ὅταν γίνεται λόγος γιὰ ἀσκητικὰ ἀγωνίσματα καὶ γιὰ ἁγιότητα, πολλῶν ἀνθρώπων ὁ νοῦς πάει ἀμέσως στὰ Μοναστήρια καὶ στὶς ἐρήμους. Ἴσως γιατὶ ὑπάρχει ἡ ἐσφαλμένη ἐντύπωση, ὅτι μόνο διὰ τοῦ Μοναχισμοῦ μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ φθάσει στὴν τελειότητα καὶ στὴν κατὰ χάριν θέωση. Ὡστόσο, ἡ ἐντολὴ τοῦ Κυρίου στὴν Ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλία Του «ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστιν» (Ματθ. ε’ 48) δὲν ἀπευθύνεται μόνο πρὸς ὅσους ἀκολούθησαν ἢ θ’ ἀκολουθήσουν τὴν ὁδὸ τοῦ Μοναχισμοῦ, ἀλλὰ πρὸς ὅλους γενικὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ θέλουν νὰ ζήσουν κατὰ Χριστόν.
Αναβίωση αρχαίων αιρέσεων με νέο προσωπείο Οι αιρετικοί αντίπαλοι του αγίου Γρηγορίου Παλαμά και ο ηθικισμός των σύγχρονων αιρετικών
Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή Δρ.Θ
Αν και ακούγεται κάπως δυσνόητη για τον απλό πιστό η αλήθεια περί διάκρισης Ουσίας και Ενέργειας στο Θεό, που διασαφήνισε ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς και την υπερασπίστηκε απέναντι στους λατινόφρονες αιρετικούς αντιπάλους του, όμως θέλει να εκφράσει ένα απλό πράγμα: ότι ο πνευματικός προορισμός του ανθρώπου είναι η ένωση με την θεοποιό άκτιστη ενέργεια του Θεού, τη Χάρη του Θεού. Αυτή είναι η ουσία της αγιότητας: να γίνουμε έμπλεοι Θείας Χάριτος, όπως πυρακτώνεται το σίδερο από τη φωτιά.
Ὁ Προτεσταντισμός καί ἡ Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος τῆς Νίκαιας: Β΄. Οἱ Μεταρρυθμισμένοι
Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργόπουλου
Ἀναπλ. Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
Οἱ Μεταρρυθμισμένοι ἤ Καλβινιστές συνέταξαν ἐπίσης θεολογικά συμβολικά κείμενα, μέ ἐμφανῆ καί ἀναμφισβήτητη τήν ἐπίδραση τῆς θεολογικῆς σκέψης τοῦ Ἰωάννη Καλβίνου.1 Στά κείμενα αὐτά δέν διαφοροποιήθηκαν ἀπό τούς Λουθηρανούς ὡς πρός τήν ἀποδοχή τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Νίκαιας καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Τριαδολογίας, δυστυχῶς καί αὐτός ὁ κλάδος μέ παράλληλη ἀποδοχή τῆς κακοδοξίας τοῦ Filioque.2 Φυσικά ἀκολούθησαν τήν ἴδια ἀπαράβατη ἀξιωματική ἀρχή τοῦ προτεσταντικοῦ χώρου, ὅτι γίνονται ἀποδεκτοί οἱ δογματικοί ὅροι τῶν τεσσάρων πρώτων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, γιατί εἶναι σύμφωνοι μέ τό περιεχόμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Ὁ Προτεσταντισμός καί ἡ Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδος τῆς Νίκαιας: Α΄. Οἱ Λουθηρανοί
Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργόπουλου
Ἀναπλ. Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
Τό 2025, μέ ἀφορμή τή συμπλήρωση 1700 χρόνων ἀπό τή σύγκληση τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πού ἀποτελεῖ ὁρόσημο στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, θά παρουσιάσουμε κατά τρόπο εὐσύνοπτο πῶς τοποθετήθηκε ἀπέναντι σ’ αὐτό τό ζωτικῆς σημασίας γεγονός ὁ Προτεσταντισμός στήν ἱστορική του ἀφετηρία, καί πῶς αὐτό ἀποτυπώθηκε στά Συμβολικά θεολογικά κείμενά του.