ΜΕΤΑΓΓΙΣΗ ΑΙΜΑΤΟΣ: ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ;

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΩΝ Μ.τ.Ι

Η μελέτη αυτή, έχει σκοπό να πληροφορήσει κάποιους ανθρώπους να πάρουν τη σωστή απόφαση, όταν βρεθούν σ’ ένα δίλημμα από το οποίο εξαρτάται η ζωή η δική τους, ή των παιδιών τους.    Ένα σημαντικό ζήτημα, που για κάποιους ανθρώπους ίσως αποδειχθεί θέμα ζωής ή θανάτου, μας αναγκάζει να ασχοληθούμε με αυτό το (κατά τα άλλα) αμελητέο δογματικό θέμα. Ο λόγος, είναι ότι η ηγεσία των αυτοαποκαλουμένων “Μαρτύρων τού Ιεχωβά”, διδάσκει ότι η μετάγγιση αίματος απαγορεύεται από τους Χριστιανούς, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει το θάνατό τους!

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΥΡΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΕΑΣ: ΡΑΦΑΗΛ ΡΟΒΕΡΤΟΣ ΜΟΡΓΚΑΝ

Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ριρούτας Μακαρίου

    Tά τελευταία πενήντα χρόνια γίνεται πολύς λόγος για την εξωτερική ιεραποστολή ιδιαίτερα για τους πρώτους σκαπανείς Αφρικανούς από την Ανατολική Αφρική: Ρουβήμ Μουκάσα Σπάρτα (μετέπειτα Επίσκοπο Νειλουπόλεως, Χριστοφόρο), Γεώργιο Αρθρούρο Γκαδούνα (μετέπειτα Επίσκοπο Νιτρίας) και Οβαδία Μπασασακίταλο (μετέπειτα Αρχιμανδρίτη). Έτσι η εμφάνιση των πρώτων Αφρικανών ιερωμένων χρονολογείται πε­ρίπου γύρω στη δεκαετία του τριάντα.

ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΡΥΛΟ ΣΤΗΝ ΥΒΡΗ

π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου

Ποια ελπίδα στον Χριστό είναι παράλογη;

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

ΥΠΑΡΧΕΙ η αληθής προς τον Θεόν ελπίς και η ψευδής τοιαύτη. Η αληθής προς τον Θεόν ελπίς στηρίζεται επί της προς τον Θεόν από καρδίας πίστεως και γεννάται μετά διακρίσεως και γνώσεως. Η ψευδής ελπίς είναι τελείως παρηλλαγμένη και οφείλεται εις έλλειψιν συνέσεως και εις οκνηρίαν.

Ο ρόλος του Μεγάλου Κωνσταντίνου στην Α’ Οικουμενική σύνοδο 

 Κωνσταντίνου Καραστάθη

Στα χρόνια του Κων/νου αχαλίνωτες και επικίνδυνες είχαν καταστεί οι αιρέσεις στην Εκκλησία της Νοτιανατολικής Αυτοκρατορίας καταλυτικές και είχαν εξελιχθεί σε θρησκευτικές διενέξεις και συγκρούσεις. Σοβαρότερη απ’ όλες τις αιρέσεις ήταν εκείνη του Αρείου στην εκκλησία της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, περί της Ουσίας του Υιού του Θεού.

Κατήγοροι και πλαστογράφοι του Μεγάλου Κωνσταντίνου

Κωνσταντίνου Καραστάθη

Αφότου ο Μέγας Κων/νος μετέφερε τον αυτοκρατορικό του θρόνο στη νέα πρωτεύουσα του κράτους του Κων/πολη (ή Νέα Ρώμη) έχασε σταδιακά τη συμπάθεια των πιστών της Ρώμης. Και παρότι κατά τον 6ο αιώνα αναγνώρισαν και αυτοί την αγιότητά του από την ενωμένη τότε εκκλησία, αργότερα αφαίρεσαν τ’ όνομά του από το αγιολόγιο της εκκλησίας και τον κατέστησαν στόχο της πολεμικής τους. γνώριζαν, ωστόσο, ότι τ’ όνομά του ασκούσε τεράστια γοητεία και επιβολή στο χριστιανικό κόσμο Ανατολής και Δύσης και κάποιος κληρικός της παπικής αυλής, με πρωτοβουλία του ή με την έμπνευση των στελεχών αυτής, συνέταξε (διάβαζε: πλαστογράφησε) έγγραφο ως δήθεν έδικτο του Μ. Κων/νου, με το οποίον γίνονταν μεγάλες παραχωρήσεις προς τον πάπα Σίλβεστρο και στους διαδόχους του.

 ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ Μ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Όλοι οι ειδικοί δέχονται ότι ο Μ. Κωνσταντίνος κατόρ­θωσε να μεταμορφώσει και να ανανεώσει την ρωμαϊκή αυτοκρατορία με δύο τολμηρότατες ενέργειές του, οι οποίες ανθρώ­πινα δύσκολα θα μπορούσαν να αναληφθούν, χωρίς την άνωθεν κλήση και συμμαχία, διότι θρησκευτικά και πολιτιστικά θα εθεωρούντο ουτοπικές και επικίνδυνες.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΕΚ ΜΕΤΣΟΒΟΥ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

     Η ηπειρωτική γη, όπως και ολόκληρη η Ελλάδα και η Βαλκανική, ανάδειξε πολλούς Νεομάρτυρες στα μαύρα χρόνια της τουρκοκρατίας. Στις τραχιές και απομονωμένες ηπειρώτικες περιοχές οι Ορθόδοξοι Έλληνες καλλιέργησαν και κράτησαν το θησαυρό της αληθινής μας πίστεως στο Χριστό και έδωσαν την μαρτυρία τους, όταν χρειάστηκε, μη λογαριάζοντας το κόστος της ομολογίας τους, το οποίο συχνά άγγιζε και αυτή τη ζωή τους. Ένας από τους καλλίνικους ηπειρώτες Νεομάρτυρες υπήρξε και ο άγιος Νεομάρτυς Νικόλαος εκ Μετσόβου, ένας ηρωικός και γενναίος αθλητής του Χριστού.

ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

      Όταν η πατρίδα μας βρισκόταν στη σκληρή δουλεία της τουρκοκρατίας, ο Θεός ευδόκησε να αναδεικνύονται μεγάλα πνευματικά αναστήματα, άξιοι ποιμένες και εκκλησιαστικοί ηγέτες, για να ποιμαίνουν επάξια το σκλαβωμένο Γένος μας. Ένας από αυτούς υπήρξε και ο άγιος Αθανάσιος ο Νέος, ο Θαυματουργός Επίσκοπος Χριστιανουπόλεως στη Μεσσηνία.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΕΡΗΜΙΤΗΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

     Ο αναχωρητισμός είναι μια διαχρονική πρακτική του ορθοδόξου μοναχισμού. Μοναχοί επέλεξαν να ζήσουν και να ασκηθούν σε ερήμους, όπου «ενώπιοι ενωπίω» με το Θεό, αγωνίστηκαν να καθαριστούν, να αγιαστούν και να θεωθούν. Ένας από αυτούς υπήρξε και ο άγιος Ανδρέας ο Ερημίτης, ο εν Καλάνα του Βάλτου της Ακαρνανίας. Μια μεγάλη ασκητική μορφή, ο οποίος σφράγισε με την πνευματική του ακτινοβολία την ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδος.

ΑΓΙΟΣ ΠΑΧΩΜΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ: Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΑΚΟΥ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΥ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

    Ανάμεσα στις μεγάλες μορφές του ορθοδόξου μοναχισμού ξεχωρίζει και ο άγιος Παχώμιος, τον οποίο η Εκκλησία μας τον προσαγόρευσε Μέγα, τόσο για την προσωπική του ασκητική οσιότητα, όσο και για την συμβολή του στη διαμόρφωση του κοινοβιακού μοναχικού ιδεώδους.