ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΗΜΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΟΤΑΝ ΔΙΕΔΟΘΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ότι θα γίνουν λεηλασίαι και εσκέπτοντο όλοι να φύγουν και εισήλθεν εις την εκκλησίαν και κατά παράκλησίν του ελέχθη η παρούσα ομιλία. Τον μεν άρχοντα επήνεσα δια την φροντίδα του, διότι επειδή, είδε την πόλιν αναστατωμένην και όλοι να σκέπτωνται να την εγκαταλείψουν, εισήλθεν εις την εκκλησίαν και σας παρηγόρησε και σας έκαμε να ελπίζετε ευχάριστα πράγματα, όμως ησθάνθην ντροπήν και εκοκκίνησα δι’ εσάς, διότι εχρειάσθητε παρηγοριάν προερχομένην από ανθρώπους έξω από την εκκλησίαν, ύστερα μάλιστα και από τους πολλούς και μεγάλους εκείνους λόγους.
ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΤΗΣ A' ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Η Κόρινθος είναι τώρα η πρώτη πόλις της Ελλάδος, κατά την παλαιάν δε εποχήν υπερηφανεύετο δια πολλά υλικά πλεονεκτήματα, και περισσότερον από όλα τα άλλα δια την αφθονίαν των χρημάτων δια τούτο και κάποιος από τους εθνικούς συγγραφείς1 ωνόμαζε την περιοχήν πλουσίαν διότι ευρίσκεται εις τον ισθμόν της Πελοπόννησου και είχε πολύ ανεπτυγμένον εμπόριον. Επί πλέον η πόλις ήτο γεμάτη από πολλούς ρήτορας και φιλοσόφους, και μάλιστα ένας2 από τους ονομαζομένους επτά σοφούς ήτο από αυτήν την πόλιν.
«ΦΩΤΙΣΟΝ ΜΟΥ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ! ΦΩΤΙΣΟΝ ΜΟΥ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ!»
Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου
Ήταν Άνοιξη του 1317, όταν έφτασε ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στον ποθούμενο σε αυτόν Άθωνα. Υποτάσσεται στον διάσημο ησυχαστή Νικόδημο, ο οποίος ζούσε τότε έξω από την Λαύρα του Βατοπεδίου. Ο Νικόδημος, ήταν γενναίος και θαυμαστός Μοναχός κατά την πράξη και θεωρία· γνωστός σ ολόκληρο το Άγιον Όρος για την αρετή του όταν ακόμη ασκούνταν ανατολικά της Χρυσούπολης, στο όρος το λεγόμενο «τοῦ Αὐξεντίου».
Στο Άγιον Όρος είμαι 65 χρόνια
π. Θεόκλητος Διονυσιάτης
«Στο Άγιον Όρος είμαι 65 χρόνια. Ήλθα από ηλικίας 24 ετών. Δεν ήσαν και τόσο ευσεβείς οι γονείς μου. Αλλά δεν ξέρω πώς οικονόμησε ο Θεός και μ έφερε η Παναγία μας εδώ. Είχα βέβαια και άλλα αδέλφια. Γεννήθηκα το 1916.
Πώς αποφάσισα να γίνω καλόγηρος θα σου πω. Το υποσχέθηκα στον Θεό. Τότε ήμουν στρατιώτης και επέστρεφα τραυματίας από τον πόλεμο. Ήμουν στην Αθήνα. Ήλθαν αεροπλάνα και βομβάρδιζαν. Έπεσα κάτω από μία πέτρα και είπα: «Παναγιά μου, σώσε με και θα γίνω μοναχός».
O π. Φιλόθεος Ζερβάκος († 8 Μαΐου 1980) και ο θάνατος που οπισθοχώρησε
8 Μαίου 2015
Την 17 – 3 – 1967 εις την κλινικήν «ΝΙΚΑ» έφερα στον κόσμον ένα υγιέστατο αγοράκι το οποίο ζύγιζε 4 κιλά περίπου. Και λέγω υγιέστατο διότι έτσι μου είπε ο παιδίατρος της κλινικής κ. Δουρίδας. Μετά 6 ημέρες παραμονής μου στην κλινική εξήλθα κρατώντας στην αγκαλιά μου τον μοναχογιό μου. Στο σπίτι εφρόντιζα το παιδί σύμφωνα πάντοτε με τις οδηγίες του ιδίου παιδιάτρου. Επειδή ήμουν εργαζόμενη και η άδειά μου πλησίαζε να τελειώση πήγα στο ΙΚΑ περιοχής ΚΑΜΠΑ να ζυγίσω το μωρό και να πάρω νέες οδηγίες.
ΝΕΟΝΙΚΟΛΑΪΤΙΚΕΣ ΔΟΞΑΣΙΕΣ
Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης, Μαρτυρίες προσκυνητών
Όσοι εκ των προσκυνητών είχαν ασχοληθεί με κείμενα ενός γνωστού συγγραφέως και καθηγητού και προβληματισμένοι εξ αυτών, έτυχε να ρωτήσουν τον μακαριστό Γέροντα Παϊσιο σε μία επίσκεψή τους -μερικοί μάλιστα χωρίς καν να προλάβουν να τον ρωτήσουν- άκουσαν και γνωρίζουν και μαρτυρούν την σαφώς αρνητική τοποθέτησή του απέναντι του.
Ο Γέροντας κυρίως στηλίτευε τις σχετικές με τον έρωτα θεωρίες του καθώς και τις ορθολογιστικές μέχρι βλάσφημες κρίσεις του για αγίους της Εκκλησίας μας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Πρωτοπρ. Κυριακού Τσουρού
Μια ομολογία ενός πρώην θύματος
«Ένας από τους λόγους που έγραψα τα παραπάνω είναι για να μπορέσετε όλοι εσείς που ανήκετε σε ομάδες και "παρέες" ξένες Χριστού να φύγετε από το σκοτάδι που βρίσκεστε και να έρθετε στο φως του Χριστού, ο Οποίος σάς περιμένει... Έχω την ελπίδα πως αυτά τα γραπτά ίσως έχουν κάποια ιδιαίτερη αξία, όντας ικανά να καταγράψουν γεγονότα και πρακτικές που χρησιμοποιούνται όχι σε μία αλλά σε χιλιάδες αιρέσεις, παραθρησκευτικές οργανώσεις, σέχτες και σχετικές ομάδες». |
ΚΙ ΑΝ ΑΚΟΜΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ ΔΕΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΥΕΣΑΙ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΛΟΓΟΣ K' A' Koρ. 8, 1—13
«Όσον αφορά δε τα κρέατα των θυσιών, γνωρίζομεν ότι όλοι έχομεν γνώσιν. Η γνώσις μας γεμίζει με υπερηφάνειαν, η αγάπη όμως οικοδομεί».
Κατά πρώτον είναι αναγκαίον να είπωμεν τι θέλει να είπη με αυτό εδώ το χωρίον, διότι έτσι θα είναι κατανοητός ο λόγος μας. Εκείνος που βλέπει κάποιον κατηγορούμενον δεν θα καταλάβη τας κατηγορίας, αν προηγουμένως δεν ιδή την φύσιν του αμαρτήματος.
Ο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Κ. ΧΡΗΣΤΟΥ
Εταξίδευσε για τας Αθήνας μ’ ένα αιγινίτικο πλοίο, του οποίου οι ιδιοκτήτες ή πλοίαρχοι ήσαν «οικείοι», θα ελέγαμε μάλλον φίλοι τους οποίους εγνώρισε στην Αλεξάνδρεια. Μόλις εξανοίχθηκαν στη θάλασσα, στο Παρθένιο Πέλαγος, συνάντησαν φοβερή τρικυμία, αλλά τέλος έφθασαν σώοι στη Ρόδο, αφού ο Γρηγόριος προσευχήθηκε εκτενώς και υποσχέθηκε κι’ ο ίδιος ν’ αφιερωθή στον Θεό, όπως παλαιά είχε υποσχεθή η μητέρα του.
Τι δηλώνει το κατέβασμα του Ιεράρχη από τον θρόνο, και τα ιερά ενδύματα, και το να ενδύεται ο Ιεράρχης
Αγίου Συμεών Θεσσαλονίκης
Ο ιεράρχης κατέρχεται από τον θρόνο του. Αυτό δηλώνει την συγκατάβαση του Θεού. Αφού δε προσκυνήσει τρεις φορές τον Θεό, ζητά χάρη και δύναμη να εκτελέσει τα θεία έργα, δείχνοντας έτσι ότι είναι δούλος του Θεού και ότι με την δύναμή του υπηρετεί στα έργα του (Υπαινιγμός στην ευχή του «καιρού» «Κύριε ἐξαπόστειλον τήν χείρα σου ἐξ ὕψους κατοικητηρίου (Ψαλμός 143, 7) καί ἐνίσχυσόν με εἰς τήν προκειμένην διακονίαν σου· ἴνα ἀκατακρίτως παραστάς τῷ φοβερῷ σου βήματι, τήν ἀναίμακτον ἱερουργίαν ἐπιτελέσω. Ὅτι σοῦ ἐστίν ἡ δύναμις καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν»).
ΔΥΟ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΥΣΑΪΚΟ
Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλης (+)
Μέσα στην εκκλησιαστική γραμματεία υπάρχουν μερικά βιβλία, όπου έχουν συγκεντρωθή θαυμαστά περιστατικά από την ζωή εναρέτων μοναχών, από τον βίο αγίων ασκητών. Αυτού του είδους τα βιβλία χαρακτηρίζονται συνήθως ως «Γεροντικά».
Στις αρχές του 5ου μ.Χ. αι. κυκλοφόρησε ένα τέτοιο βιβλίο που παρουσίαζε θαυμαστές διηγήσεις από τον βίο μοναχών της Αιγύπτου, της Παλαιστίνης, της Συρίας, της Ρώμης και της Καμπανίας. Αυτό το σύγγραμμα αγαπήθηκε πολύ και γνώρισε πολυάριθμες εκδόσεις. Γράφτηκε από τον Παλλάδιο, τον επίσκοπο Ελενοπόλεως Βιθυνίας, αφωσιωμένο μαθητή του ιερού Χρυσοστόμου και συγγραφέα του βίου του ίδιου Πατρός. Δεν υπήρξε μοναστήρι, δεν υπήρξε άγιος ασκητής που να μην έφθασε ως εκεί ο Παλλάδιος. Συνεχώς συγκέντρωνε βιογραφικά στοιχεία και πληροφορίες για τους μοναχούς. Προπαντός τους όσιους Γέροντες της Αιγύπτου τους επισκέφθηκε ένα-ένα ξεχωριστά. Μόνο στην περιφέρεια της Αλεξάνδρειας ήρθε σε επικοινωνία με δύο χιλιάδες περίπου Γέροντες, που διέπρεπαν στην πνευματική ζωή.