ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
π.Αντωνίου Αλεβιζόπουλου
Ο Θεός είναι αόρατος και απρόσιτος, άγνωστος κατά την ουσία (Έξοδ. λγ' 20. Α' Τιμ. α' 17. στ' 16. Α' Ιω. δ' 12), δεν είναι δυνατό να εικονισθεί (Δευτερ. δ' 12). Όμως ο Υιός του Θεού σαρκώθηκε (Ιω. α' 14. Κολ. β' 9), φανέρωσε την εικόνα του Θεού (Ματθ. ια' 27. Λουκ. ι' 22. Ιω. α' 18. ιδ' 9. Β' Κορ. δ' 4. Κολ. α' 15).
Άρα μπορούμε να τον εικονίσουμε και να διακηρύξουμε την πίστη μας στη Θεανθρωπότητα του Κυρίου. Από το άλλο μέρος η ενανθρώπηση του Χριστού αποκαλύπτει την αληθινή φύση του ανθρώπου, πού είναι σύμμορφος προς την εικόνα του Θεού (Α' Κορ. ιε' 49. Β' Κορ. γ' 18).
ΑΓΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΙΚΟΝΙΟΥ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΗΣ ΠΑΤΕΡΑΣ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Ο 4ος μ. Χ. αιώνας θεωρείται ως ο χρυσός αιώνας της Θεολογίας της Εκκλησίας μας. Πρωταγωνιστές οι Καππαδόκες Πατέρες, οι οποίοι όχι μόνο σφράγισαν με τις προσωπικότητές του και το έργο τους την ταραγμένη εποχή τους, αλλά σημάδεψαν με το έργο τους την κατοπινή πορεία της ανθρωπότητας. Σε μια εποχή έντονων θεολογικών ζυμώσεων, απέτρεψαν τη νόθευση της γνήσιας εκκλησιαστικής παράδοσης και αποκρυστάλλωσαν τη σώζουσα αλήθεια της Εκκλησίας μας.
Νεομάρτυς Αλέξανδρος Αλεξάνδροβιτς Γλαγκόλεβ
+25 Νοεμβρίου 1937
Ο ιερομάρτυς Αλέξανδρος Αλεξάνδροβιτς Γλαγκόλεβ(14 Φεβρουαρίου 1872-+25 Νοεμβρίου 1937)ήταν εφημέριος του Ι.Ν.Αγ.Νικολάου Κιέβου και καθηγητής στην Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου.Ήταν διδάκτωρ Θεολογίας και φιλόσοφος. Το 1905,στο Κίεβο, έδρασε κατά του πογκρόμ εναντίον των Εβραίων! Ο π.Αλέξανδρος Αλεξάνδροβιτς Γλαγκόλεβ ήταν πατέρας του Αλεξίου Αλεξάνδροβιτς Γλαγκόλεβ, ο οποίος κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έσωσε πολλούς Εβραίους του Κιέβου και αργότερα ονομάστηκε » Δίκαιος των εθνών».
ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΥΡΙΠΟΥ Ο ΝΕΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού
Η Φραγκοκρατία (1204 – 1489) είναι μια σκοτεινή και συνάμα τραγική εποχή για την Εκκλησία και το Γένος μας. Οι βάρβαροι Φράγκοι, αιρετικοί χριστιανοί, παρακινούμενοι και χρηματοδοτούμενοι από τον αιρετικό παπισμό, ο οποίος είχε μεταλλαχτεί σε εγκόσμιο οργανισμό, στράφηκαν στην Ορθόδοξη Ανατολή και με τις γνωστές σταυροφορίες, ιδιαίτερα την Δ΄ Σταυροφορία (1204), κατέλυσαν με απίστευτη βία το βυζαντινό κράτος. Έργο τους ήταν, με διωγμούς, να επιβάλλουν την παπική εξουσία και τις δυτικές κακοδοξίες στους ορθοδόξους πιστούς.
«Με συγχωρείτε Άγιε Άγγελε. Μπορώ να περάσω;»
ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ
Ο π. Ιάκωβος Tσαλίκης έβλεπε συχνότατα τους αγγέλους να παρίστανται στη Θεία Λειτουργία. Μια φορά κατά την Μεγάλη Είσοδο, δεν μπορούσε να προχωρήσει λόγω του πλήθος των παρισταμένων αγίων αγγέλων και με την χαρακτηριστική του ευγένεια απευθύνθηκε στον πλησιέστερο Άγιο Άγγελο τού οποίου τα φτερά αισθανόταν να τον αγγίζουν: «Με συγχωρείτε Άγιε Άγγελε. Μπορώ να περάσω;»
ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Η άδεια λαβίδα
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ Ιάκωβος Τσαλίκης (1991) εξομολόγησε κάποτε μία γερόντισσα και της έβαλε κανόνα να μην κοινωνήσει για τρία χρόνια. Γιατί δεν κοινωνάς; τη ρώτησε μία μέρα ο ιερέας της ενορίας της. Μου έβαλε κανόνα ο π. Ιάκωβος, απάντησε Εκείνη, και του είπε την αιτία. Όχι γιαγιά, μη στενοχωριέσαι. Αυτός είναι αγράμματος καλόγερος. Εγώ είμαι μορφωμένος και σόι λύνω τον κανόνα. Να έρθεις την Κυριακή να σε κοινωνήσω. Καθώς όμως πλησίασε η γιαγιά να μεταλάβει, ένιωσε στο στόμα της την αγία λαβίδα άδεια και κρύα, δεν κατάλαβε τη γεύση της-θείας Κοινωνίας.
Ο άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, ο σύγχρονος γέροντας της Εύβοιας
του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου
Ο άγιος Ιάκωβος εγεννήθη το 1920 στα ματωμένα χώματα της Μικράς Ασίας, εις το Λιβίσι της Μάκρης, απέναντι από τη γειτονική μας νήσο Ρόδο. Ένεκεν αυτής της γειτονίας ένιωθε πάντοτε μια ιδιαίτερη αγάπη για την Κύπρο. Η μάνα του Θεοδώρα, όταν ήθελε να παρακαλέσει την Παναγία, εγύριζε κατά τα βουνά του Κύκκου και φώναζε: «Παναγία του Κύκκου μου. Φύλαγε τα παιδιά του κόσμου και τα δικά μου». Αυτή τη σχέση της μάνας του με την Παναγία του Κύκκου, με την Κύπρο, θα την κληρονομήσει ο γέροντας μαζί με όλη τη μικρασιατική παράδοση και θα τη μεταφέρει πρόσφυγας το 1922 στη βόρεια Εύβοια.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ
Καθ. Στυλιανός Γ. Παπαδόπουλος
Νύχτα της 20ης Νοεμβρίου – πρωί της 21ης. Ήρθε η ώρα να τελειώσει το μαρτύριο της ζωής αυτής. Αρκετά οι αρρώστιες, αρκετά και η άσκηση του μεγάλου βιαστή. Ο ίδιος ο μακαριστός γέροντας το γνώριζε καλά. Έπεφτε η αυλαία στο μικρόκοσμο και άνοιγε η αυλαία στον απέραντο, τον ατελεύτητο κόσμο της μακαριότητας και της δόξας. Γι’ αυτόν που προορίζονται όσοι πόνεσαν πολύ και όσοι αγάπησαν τον Κύριο χωρίς όρια.
Τι την θέλουμε την Εκκλησία;
Νικολάου, Μητροπ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής.
ΣΤΟ ΞΩΚΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ
Η συζήτηση συνεχίζεται στην αυλή μιας μικρής εκκλησούλας, λίγο παρακάτω από την μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, στα Σπάτα. Δίπλα μας το αεροδρόμιο, η μεγάλη αποτυχία σύγχρονου… πετυχημένου μας πολιτισμού. Εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, προορισμένο να διευκολύνει τις μετακινήσεις εκατομμυρίων ανθρώπων, χωρίς όμως ταυτότητα, χωρίς καμία σχέση με τον τόπο μας, θύμα μιας ακατανόητης πολιτικής, έχει πολλά φωτάκια και διαρκώς μειούμενη κίνηση.
Τέσσερεις προτεσταντικές ἐκδοχές τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας
Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου
Ἀναπλ. Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
Tό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας ὑπῆρξε ἀντικείμενο θεολογικῶν διαφωνιῶν καί ἐρίδων στόν χῶρο τοῦ Προτεσταντισμοῦ ἀπό τά πρῶτα χρόνια ἐμφάνισής του στό ἱστορικό προσκήνιο καί μέχρι σήμερα συνέχισε νά παραμένει ἀντικείμενο διαφορετικῶν θεωρήσεων μεταξύ τῶν διαφόρων κλάδων του, μέ κάποια μόνο στοιχεῖα κοινῶν θεολογικῶν παραδοχῶν καί συμφωνίας.
Ἡ Παναγία ὡς «Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς»
Δημήτρη Μαυρόπουλου
Τό Κοντάκιο τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου διακηρύττει ὅτι «τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν [τήν Θεοτόκον]˙ ὡς γάρ ζωῆς Μητέρα πρὸς τὴν Ζωήν μετέστησεν ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον», φέρνοντας στήν ἐπιφάνεια τίς δύο κυρίαρχες καταστάσεις πού χαρακτηρίζουν τήν ἱστορία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, τή «νέκρωση» καί τή «ζωή», ἀλλά καί τήν ὑπέρβαση αὐτῆς τῆς ἀντίθεσης μέ ὁριστική κλίση τῆς ἱστορίας πρός τήν αἰώνια ζωή.