ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ «ΣΚΟΠΙΑΣ»
π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΡ. ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, ΔΡ. ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
Η εταιρεία «Σκοπιά» των «μαρτύρων του Ιεχωβά» χαρακτηρίζει τον κάθε οπαδό της «ευαγγελιζόμενο» ή ακόμη και «ποιμένα». Το «ποίμνιό» του είναι οι άνθρωποι που διαμένουν στην εδαφική περιοχή που του έχει αναθέσει η οργάνωση να «επεξεργαστεί». Οφείλει να αναζητήσει τρόπους στο διάστημα λίγων μηνών με σκοπό να μιλήσει με όλους τους ανθρώπους της περιοχής αυτής.
ΚΑΤΑ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΥ: Δεν είνε η πίστις μας ωσάν την ειδωλολατρίαν
ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
Δι’ εμέ κάθε τελετή και μυστήριον (των ειδωλολατρών) είνε ανόητος φλυαρία, σκοτεινή εφεύρεσις των δαιμόνων και φανταστικόν κατασκεύασμα κακού νοός, που βοηθείται από τον χρόνον και καλύπτεται από τον μύθον. Διότι αυτά, που τα προσκυνούν ως αληθή, τα συγκαλύπτουν ως μυθικά· ενώ πρέπει, εάν μεν είνε αληθή, να μη ονομάζωνται μύθοι, αλλά να επιδεικνύωνται ως μη αισχρά· εάν δε είνε ψευδή, να μη θαυμάζωνται, μήτε με τόσην ιταμότητα να έχουν δια το αυτό πράγμα τελείως αντιθέτους απόψεις· αυτό ομοιάζει με παιγνίδι ομίλου παιδιών ή κακών πράγματι ανδρών, δεν αρμόζει όμως εις άνδρας που απευθύνονται προς λογικούς ανθρώπους και εις προσκυνητάς του Λόγου (= χριστιανούς), έστω και αν αποκρούουν αυτήν την πανούργον και ακάθαρτον δοξασίαν.
Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Tρύφωνος
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου
Συ δε Tρύφων τι; το ξίφος θνήσκω φθάσας.
Kαιρός δε τίς σου του τέλους; νουμηνία.
Eν Φευρουαρίοιο Tρύφων προ τομής θάνε πρώτη.
(1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ)
Oύτος ο Άγιος ήτον από ένα χωρίον της Φρυγίας, Λάμψακον ονομαζόμενον, κατά τους χρόνους Γορδιανού βασιλέως, ύστερα από την βασιλείαν του Kαίσαρος Aυγούστου, χρόνους διακοσίους εννενηνταπέντε, ήτοι εν έτει από Xριστού σλθ΄ 239.
ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΘΙΕΡΩΘΗΚΕ Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ. ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΛΟΓΟΣ;
Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου
Τω αυτώ μηνί Λ΄, μνήμη των εν Aγίοις Πατέρων ημών και οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου, και Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
H αιτία διά την οποίαν έγινεν η εορτή αύτη των Τριών Ιεραρχών, εστάθη έτζι. Eις τον καιρόν της βασιλείας Aλεξίου του Κομνηνού, όστις έγινε βασιλεύς μετά τον Βοτανειάτην περί τους ‚αρ΄ χρόνους από Χριστού, εις τον καιρόν, λέγω, τούτου, έγινεν εν Κωνσταντινουπόλει διαφορά και φιλονεικία αναμεταξύ εις τους ελλογίμους και εναρέτους άνδρας.
Ἅγιος Θεόφιλος ὁ Νέος
Εορτάζει στις 30 Ιανουαρίου
Τὴν διὰ ξίφους τιμωρίαν ὑπομείνας, μάρτυς ἄριστος ἀνεδείχθη
Ο ὁμολογητής Θεόφιλος γεννήθηκε καί μεγάλωσε στήν πάλαι ποτέ βασιλίδα τῶν πόλεων καί πρωτεύουσα τῆς Βυζαντινῆς μας Αὐτοκρατορίας, τήν Κωνσταντινούπολη. Οἱ γονεῖς του πιστοί καί ἐνάρετοι χριστιανοί φρόντισαν νά δώσουν στό παιδί τους ἀπό τήν βρεφική του ἡλικία τήν ἀνάλογη χριστιανική μόρφωση καί ἀνατροφή. Καί τό ἀποτέλεσμα τῶν προσπαθειῶν τους Θαυμαστό.
Όσιος Εφραίμ ο Σύρος (306-373)
Κωνσταντίνου Γ. Φραντζολά, Φιλολόγου
Ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος ανήκει στη θαυμαστή χορεία των μεγάλων και θεοφόρων Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας· είναι σύγχρονος του Μεγάλου Βασιλείου, Επισκόπου Καισαρείας της Καππαδοκίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, και άλλων μεγάλων Πατέρων. Πληροφορίες για το βίο και την πολιτεία του Οσίου Εφραίμ αντλούμε από τους βιογράφους και θαυμαστές του, αλλά και από τους λόγους που έγραφε ο Όσιος.
ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ο ΧΙΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Μια πλειάδα Νεομαρτύρων είχε εξισλαμισθεί με το ζόρι και κατόπιν επιστρέφοντες στην πίστη του Χριστού, υπέστησαν το μαρτύριο. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και ο άγιος Νεομάρτυς Δημήτριος ο Χιοπολίτης.
ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού
Οι ασκητική γραμματεία κατέχει μια πολύ σπουδαία θέση στη διδασκαλία και στη ζωή της Εκκλησίας μας. Πρόκειται για σπουδαιότατα κείμενα αγίων ασκητών, προϊόντα βαθύτατου πνευματικού στοχασμού και σοφίας. Περιέχουν την εμπειρία των αγίων γερόντων, οι οποίοι βίωσαν την ευλογημένη πορεία της ασκήσεως και των αρετών και την κατέγραψαν, για να είναι εσαεί στους πιστούς πολύτιμο βοήθημα μεθόδων άσκησης και πνευματικής προκοπής.
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Εκφωνήθηκε μετά την επιστροφή του από την εξορία
Μὴ ἀποστῇς, ἀδελφὲ, ἕως ἂν λάβῃς·
τέλος αἰτήσεως, ἡ δόσις τοῦ αἰτουμένου.
1. Είναι μεγάλη η τρικυμία, αλλά δεν εμπόδισε την προθυμία σας και ήρθατε εδώ· πολλοί οι πειρασμοί, αλλά δεν εξάλειψε τον πόθο σας. Δε σταματάει η Εκκλησία να πολεμείται και να νικάει, να απειλείται και να υπερισχύει. Όσο οι άλλοι την επιβουλεύονται, τόσο αυτή αυξάνεται και τα κύματα διαλύονται, ενώ η πέτρα στέκεται ακίνητη. Την ημέρα διδασκαλία, τη νύχτα παννυχίδες. Η ημέρα συναγωνίζεται τη νύχτα· εκεί συγκεντρώσεις, και εδώ συγκεντρώσεις. Η νύχτα κάνει την αγορά εκκλησία και η προθυμία σας είναι πιο δυνατή από τη φωτιά. Δεν έχετε ανάγκη από παραίνεση και φανερώνετε το ζήλο σας.
ΟΣΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ του ΑΣΚΗΤΟΥ
ΙΑΚΩΒΟΣ ο Όσιος ούτος πατήρ ημών ήτο εις κωμόπολίν τινα καλουμένην Πορφυριανήν επειδή δε κατά το δεσποτικόν πρόσταγμα, η ταπεινοφροσύνη και η πτωχεία του πνεύματος γίνεται πρόξενος πολλών αγαθών και ευεργεσιών εις τας φιλοθέους ψυχάς, δια τούτο όποιος αποκτήση αυτήν και την κατορθώση, δεν υπάρχει φόβος να πέση εις κανένα πάθος σαρκός και πνεύματος· όσοι όμως δεν προσέχουν επιμελώς να φυλάττουν αυτήν την σωτήριον αρετήν, αλλά πέσουν εις έπαρσιν, τους έρχεται πολλή ζημία και μέγας κίνδυνος, καθώς από πολλάς ιστορίας και παραδείγματα εγνωρίσαμεν και εξόχως από του παραδείγματος, το οποίον λαμβάνομεν εκ του Οσίου τούτου Ιακώβου προς οικοδομήν και ασφάλειαν των μεταγενεστέρων Μοναχών, δια να φυλάττεται ο καθείς να μη πάθη τα όμοια από ραθυμίαν και οίησιν.
Η ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ
Αρχιμ. π. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου
εντεταλμένου της Ι. Μητροπόλεως Νικοπόλεως και Πρεβέζης
Στο Γεροντικό[1] διαβάζουμε για κάποιον αββά Ιάκωβο, ο οποίος ζούσε σε μία σκήτη με δύο εκκλησίες. Την μία την είχαν οι ορθόδοξοι και την άλλη οι αιρετικοί «αποσχισταί». Ο αββάς Ιάκωβος κοινωνούσε στην εκκλησία των ορθοδόξων. Επειδή όμως είχε τη χάρη της ταπεινοφροσύνης τον αγαπούσαν όλοι, και ήθελαν όλοι να τον έχουν με το μέρος τους. Πήγαιναν οι ορθόδοξοι και του έλεγαν: «Πρόσεξε, αββά Ιάκωβε, μη σε απατήσουν οι αιρετικοί και σε ελκύσουν εις την κοινωνίαν αυτών». Πήγαιναν και οι αιρετικοί και του έλεγαν: «Αν κοινωνείς, αββά, με τους διφυσίτες, θα χάσεις την ψυχήν σου».