Νέα Εποχή - Θεού αποχή

π. Αρσένιος Κατερέλος 

Δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος πού τά τελευταῖα ἔτη νά μήν ἔχη ἀκούσει περί τῆς «Νέας Ἐποχῆς», δηλ.  γιά  μία  νέα ἐποχή («Ν.Ε.»), τήν ὁποία, ὅσοι τήν προβάλλουν, ἐπαγγέλλονται ὡς τήν λύσι ὅλων δῆθεν τῶν προβλημάτων, πού ἔχουν συσσωρευθῆ στόν κόσμο. Πρόκειται δηλ. γιά μία νέα κατάστασι πού οἱ ἰσχυροί τῆς γῆς θέλουν νά ἐπιβάλλουν, πού γιά νά ἐπικρατήση καί γιά νά ἐπιφέρη τίς λύσεις καί τά νέα δεδομένα πού ἐπιθυμοῦν, καί μάλιστα σέ παγκόσμια κλίμακα, θά πρέπη ὁ,τιδήποτε παλαιό, ἀλλά καί ὁ,τιδήποτε ἀναδεικνύει τίς τοπικές παραδόσεις  τῶν λαῶν καί πηγάζει ἀπό αὐτές, νά καταργηθῆ. 

Ο Τεκτονισμός εις την «καθ’ ημάς Ανατολήν»

π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού

Ὁ Τεκτονισμὸς/Μασονία εἶναι ἐμβόλιμο μέγεθος στὴν ἑλληνορθόδοξη κοινωνία, ποὺ παρασιτεῖ στὸ σῶμα της, μὲ συνέπειες ὀδυνηρὲς γιὰ τὴν συνοχὴ καὶ ταυτότητά της. Τὸ σημαντικότερο: Ὁ Τεκτονισμὸς εἶναι τοκετὸς ξένων ὠδίνων, ξένος τελείως πρὸς τὴν ταυτότητα τοῦ Γένους/Ἔθνους μας, καὶ μάλιστα στὴν οὐσία του μὴ συμβατὸς μὲ αὐτήν. Ἔτσι, ἐνεργεῖ τὸν ἰδεολογικὸ διαμελισμὸ τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, κυρίως στὰ «ὑψηλότερα» κοινωνικὰ στρώματά της, συμβάλλοντας στὴ διαιώνιση καὶ τὸ βάθεμα τοῦ ἰδεολογικοῦ μας διχασμοῦ.

Η «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ» ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΥΛΛΑ ΣΤΗ ΧΑΡΥΒΔΗ

Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου

Όταν το 1940 ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, έγι­ναν με υπερεπείγοντα ρυθμό μαθήματα παθητικής αεράμυ­νας. Γιατί θα έρχονταν αεροπλάνα· θα ισοπέδωναν πόλεις· θα πέθαιναν χιλιάδες κάτω από τα ερείπια. Λίγο πριν φθάσουν τα εχθρικά πολεμικά αεροπλάνα, ηχούσαν δαιμονιωδώς σειρήνες. Και όλοι έτρεχαν σε υπόγει­ες κατακόμβες και καταφύγια, να γλυτώσουν.

ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου (+)

   Η προσωπική σκέψη και κρίση σε θέματα που έχει πάρει θέση η εταιρεία «Σκοπιά», λογίζεται «τάση ατελών ανθρώπων», δηλαδή ατόμων που είναι ανώριμα πνευματικά. Η τάση αυτή, εμποδίζει την πνευματική πρόοδο, λέγει η «Σκο­πιά» γι’ αυτό και απαγορεύεται! (Σκοπιά 1959, σ. 349, βλ. Α. Αλεβιζοπούλου, Πίσω από το προσωπείο της Σκοπιάς, σ. 44. Επίσης Μια δι­κτατορία στο Μπρούκλιν. Η λατρεία της Σκο­πιάς, τόμος Β’, σ. 160-162).

Το συγκλονιστικό Πάσχα του Γέροντα Γαβριήλ Διονυσιάτη με τους Κρυπτοχριστιανούς στην Κωνσταντινούπολη!

Το γεγονός αυτό το έζησε ο ίδιος.

   Σε μια Εκκλησία του Γαλατά στην Πόλη, όπου συχνάζουν οι ναυτικοί και ταξιδιώται ν’ ανάψουν το κεράκι τους για τους δικούς τους και το καλό ταξείδι προς τις φουρτουνιασμένες θάλασσες του Πόντου. Εκεί τη Μεγάλη Σαρακοστή του 195… πήγε να λειτουργήση και να ξομολογήση τους Χριστιανούς κάποιος Γέρων Πνευματικός, για πρώτη φορά επισκεπτόμενος την Πόλη.

Πόλεμος καί εἰρήνη στήν Ὀρθοδοξία καί στίς αἱρέσεις

Ἱερεύς Σωτήριος Ὀ. Ἀθανασούλιας

 Τό αἴτημα τῆς εἰρήνης στίς μέρες μας

Ἡ ἀνθρωπότητα στίς μέρες μας ζεῖ καί πάλι τήν ἀβεβαιότητα καί τόν φόβο ἀπό τόν παραλογισμό τοῦ πολέμου, μέ ἀφορμή τά τραγικά γεγονότα, πού ἐξελίσσονται στήν Οὐκρανία. Τό λυπηρό εἶναι ὅτι, ἐκεῖ ὁ πόλεμος μαίνεται μεταξύ δύο Ὀρθοδόξων καί ἀδελφῶν λαῶν! Βέβαια, ἡ ἀπειλή τοῦ πολέμου ποτέ δέν ἔλειψε ἀπό τόν πλανήτη μας. Θά περιμέναμε, ὅμως, μετά τήν τραγική ἐμπειρία δύο Παγκοσμίων Πολέμων, νά ἔχει «συνετιστεῖ» ἡ ἀνθρωπότητα, μέ πρώτους τούς ἰσχυρούς τῆς γῆς.

Ἡ οἰκονομική αὐτοκρατορία τῶν «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ»

Ἱερεύς Σωτήριος Ὀ. Ἀθανασούλιας

 Αἱρέσεις καί οἰκονομία

Ὅσοι ἀσχολοῦνται μέ τό φαινόμενο τῶν σύγχρονων αἱρέσεων, διαπιστώνουν ὅτι αὐτές ἐπιχειροῦν νά διεισδύσουν σέ κάθε τομέα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, μέ σκόπο νά τόν ἁλλώσουν, νά τόν κυριεύσουν ἤ τουλάχιστον νά τόν ἐκμεταλλευτοῦν. Ἕνας ἀπό αὐτούς εἶναι ἡ οἰκονομία. Ὑπάρχουν αἱρέσεις καί παραθρησκευτικές ὀργανώσεις, πού ἐπιχειροῦν νά ἐλέγξουν ἀκόμη καί οἰκονομίες κρατῶν (Σαηεντολογία) ἤ νά θέσουν στήν ἀπόλυτη ἐξουσία τους κερδοφόρες ἐπιχειρήσεις.

ΜΑΤΙ & ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ

Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

Σατανική ενέργεια

  Ο φθονερός, όταν βλέπει κάτι το καλό στον άλλο, υποφέρει. Το ίδιο παθαίνει και ο πανούργος διάβολος. Διάβολος και φθονερός φθονούν το καλό του άλλου. Έχουν μεταξύ τους το κοινό αυτό σημείο. Κι ο διάβολος το «εκμεταλλεύεται». Περνά μέσα απ’ αυτό, (=φθόνο) την κακία του στους ανθρώπους.

Αλκοολικοί ανώνυμοι: πρόγραμμα απεξάρτησης ή εξάρτησης;

Ι.Μ.ΓΛΥΦΑΔΑΣ

Προλογίζοντας
Ξεκινώντας την έρευνα για τους Αλκοολικούς Ανώνυμους είχα την αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά. Τα στοιχεία, όμως, που ήρθαν στο φως μέσα από την έρευνα στο Διαδίκτυο, τη μελέτη και την επικοινωνία με δεκάδες πρώην μέλη της οργάνωσης των Αλκοολικών Ανώνυμων ήταν κάτι περισσότερο από μια επιβεβαίωση των αρχικών υποθέσεων˙ ήταν ένα αποκαλυπτικό ξάφνιασμα για μένα και το ίδιο υποθέτω ότι θα είναι και για όσους αναγνώστες δεν έτυχε να ασχοληθούν με το θέμα.

Ιστορία, ερμηνεία και αναίρεση των θεοσοφικών θρησκευτικών αντιλήψεων εξ επόψεως Ορθοδόξου Θεολογίας

Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή Δρ. Θ.

Όταν το 1875, η Έλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ (Helena Petrowna Blavatsky) η οποία ασχολούνταν με τον αποκρυφισμό και τον πνευματισμό ως πνευματιστική διάμεσος δηλαδή μέντιουμ, ίδρυε την θεοσοφική εταιρεία είναι βέβαιο ότι δεν μπορούσε να υποπτευθεί ότι οι θρησκευτικές δοξασίες τόσο της ιδίας όσο και των διαδόχων της, Άννυ Μπεζάντ (Annie Besant)  και Άλις Μπέϊλυ (Alice Bailey) θα επηρέαζαν την πλειονότητα σχεδόν των σύγχρονων αποκρυφιστικών-πνευματιστκών οργανώσεων.

Η Ιερωσύνη

π ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

      H Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται τη γενική ιεροσύνη τού λαού τού Θεού ^{(Α' Πέτρ. β' 9. Αποκ. α' 6. ε' 10. κ' 6)}, η οποία υπήρχε και στην Παλαιά Διαθήκη ^{(Έξοδ. ιθ' 6)}. Όμως αυτή η γενική ιεροσύνη δεν απέκλειε την ύπαρξη και ειδικής ιεροσύνης, πού αποσκοπούσε στην οικοδομή τού λαού και στην άσκηση της θείας λατρείας (^{Έξοδ. κη' 1. κθ' 9. λ' 30. μ' 12-13).}