Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, με τη γνωστή του ευθύτητα, απευθύνει αυστηρό λόγο προς όσους συνηθίζουν να κατηγορούν τους Επισκόπους της Εκκλησίας. Χωρίς να αρνείται ότι μπορεί να υπάρχουν πτώσεις ή αδυναμίες, στηλιτεύει το πνεύμα της αλόγιστης κατακρίσεως και της ευκολίας με την οποία ορισμένοι υψώνουν εαυτούς σε δικαστές των Ποιμένων του λαού του Θεού. Ο Άγιος δεν υπερασπίζεται πρόσωπα, αλλά το ίδιο το μυστήριο της Εκκλησίας και την ιερότητα του επισκοπικού αξιώματος, καλώντας κάθε πιστό να καλλιεργεί πνεύμα ταπείνωσης και φόβου Θεού. Μέσα από τα λόγια του, αποκαλύπτεται πόσο μεγάλο σφάλμα είναι να επιρρίπτουμε ευθύνες με επιπολαιότητα και να κρίνουμε εκείνους που σηκώνουν το βάρος της πνευματικής καθοδήγησης του λαού του Θεού.

εισαγωγικό από entaksis: Στην εποχή μας, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι —ακόμα και βαπτισμένοι Ορθόδοξοι χριστιανοί— στρέφονται με αγωνία σε εναλλακτικούς θεραπευτές, ενεργειακούς «γιατρούς», μάντεις, ρέικι, βιοσυντονισμούς και κάθε είδους πρακτικές που όχι μόνο δεν έχουν σχέση με την Εκκλησία, αλλά είναι ριζικά αντίθετες προς το Πνεύμα του Χριστού. Η αρρώστια του σώματος, ο πόνος, η αδυναμία, δοκιμάζουν την πίστη και την ελπίδα του ανθρώπου. Όταν η ιατρική δεν προσφέρει άμεση ανακούφιση, τότε κάποιοι ανοίγουν πόρτα σε πνευματικά σκοτεινές δυνάμεις, παρασυρόμενοι από την υπόσχεση μιας “ανώδυνης θεραπείας”. Όμως η Εκκλησία του Χριστού δεν σιωπά. Προειδοποιεί με τη φωνή των Πατέρων και μας καλεί σε εγρήγορση και μετάνοια.

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ήδη από τον 4ο αιώνα, αποκάλυπτε με πνευματική ακρίβεια την πλάνη όσων πίστευαν πως μπορούν να ωφεληθούν, έστω σωματικά, από τις δαιμονικές δυνάμεις ή από ανθρώπους που λειτουργούν υπό την επήρειά τους. Ο λόγος του είναι αποκαλυπτικός και τραγικά επίκαιρος, πώς είναι δυνατόν να περιμένεις θεραπεία από εκείνον που θέλει τον θάνατό σου; Πώς μπορείς να εμπιστευτείς εκείνον που πρώτος σου στέρησε τον Παράδεισο και καθημερινά επιβουλεύεται την ψυχή σου; Η προειδοποίηση είναι σαφής, ώστε ακόμη κι αν δεις κάποιον να κάνει θαύματα, αν σε οδηγήσει μακριά από τον Θεό, από την Εκκλησία και τα Μυστήρια, είναι όργανο πλάνης. Το θαύμα, αν δεν οδηγεί στην πίστη και στη μετάνοια, δεν είναι από τον Θεό. Στις επόμενες γραμμές, η φωνή του Χρυσοστόμου μάς σκεπάζει με αγάπη και παρρησία και μας υπενθυμίζει πως ο διάβολος δεν γιατρεύει αλλά καταστρέφει.  Κι εκείνοι που του δίνουν χώρο, έστω και πίσω από τη μάσκα μιας «εναλλακτικής θεραπείας», γίνονται θύματα ενός πνευματικού εκτροχιασμού που οδηγεί στην απώλεια.

εισαγωγικό από entaksis: Η φωτογραφία Κίρλιαν, που παρουσιάζει φωτεινά περιγράμματα γύρω από αντικείμενα, βασίζεται σε ηλεκτρική εκκένωση υψηλής συχνότητας. Αν και πρόκειται για απολύτως φυσικό φαινόμενο –που επηρεάζεται από την υγρασία, τη θερμοκρασία και την αγωγιμότητα του αντικειμένου–, συχνά προβάλλεται ως απόδειξη της λεγόμενης «αύρας» των ζωντανών οργανισμών. Αυτή η ερμηνεία ενισχύθηκε από τη θεοσοφία της Μπλαβάτσκι, η οποία ήδη από τον 19ο αιώνα μιλούσε για «αιθερικά σώματα» και «αστρικά πεδία». Οι επιρροές της διαμόρφωσαν μεταφυσικές αντιλήψεις που συνδύασαν την τεχνολογία με τον αποκρυφισμό, εντάσσοντας τη φωτογραφία Κίρλιαν σε έναν ψευδοεπιστημονικό λόγο περί «ζωτικής ενέργειας».

εισαγωγικό από entaksis: Σε μια εποχή πνευματικής σύγχυσης και ασάφειας για τα όρια της πίστης, παρατηρείται με λύπη το φαινόμενο Ορθόδοξοι χριστιανοί να συμμετέχουν ή να παρίστανται σε εορτές και τελετές αλλοθρήσκων, Ιουδαίων, αιρετικών ή και ειδωλολατρών. Κάποιοι, είτε από απερισκεψία είτε στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου “σεβασμού”, γίνονται συμμέτοχοι σε θρησκευτικές πράξεις που όχι μόνο δεν έχουν σχέση με την αλήθεια της Εκκλησίας, αλλά συνιστούν βεβήλωση του Μυστηρίου της Πίστεως. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, με θεολογική ακρίβεια και ποιμαντική παρρησία, φωτίζει το μέγεθος της πλάνης αυτής. Η συναγωγή, λέει, δεν είναι ιερός τόπος απλώς και μόνο επειδή φυλάσσονται εκεί προφητικά βιβλία. Το ίδιο ισχύει και για κάθε τόπο ή τελετή, όσο κι αν φαίνεται “σεβαστή”, όταν υβρίζεται ο Χριστός, αθετείται η Χάρη και διαστρέφεται η αλήθεια των Αγίων.

Η συμμετοχή, έστω και παθητική, σε τέτοιους συνεορτασμούς, προσβάλλει την Ορθόδοξη πίστη και συνιστά αποδοχή του ψεύδους. Ο άγιος Πατέρας δεν διστάζει να αποκαλέσει αυτούς τους τόπους κατοικητήρια δαιμόνων, όχι επειδή υπάρχει κάποιο είδωλο, αλλά γιατί εκεί απορρίπτεται το Σταυρικό Μυστήριο και εξευτελίζεται ο Χριστός. Είναι τραγική αυταπάτη να φαντάζεται κανείς πως μπορεί να τιμήσει τον Θεό συνεορτάζοντας με εκείνους που Τον αρνούνται, ή να “οικοδομήσει γέφυρες” πάνω σε θεμέλια πλάνης και βλασφημίας.